ارتباط بین هوش معنوی و راهبردهای یادگیری خودتنظیمی با عملکرد تحصیلی دانش آموزان

امر تربیت که یکی از زمینه های مهم در مناسبات انسانی است نیز از این قاعده مستثنا نیست . مکاتب تربیتی هیچ گاه خود را فارغ از چارچوبهای بنیادین و اصول نظری معرفی نمی کنند. حتی مکتب هایی چون رفتارگرایی ، که بر رفتار تاکید می کنند و اهداف کلی و آرمانی را چندان قابل مطالعه و تحقیق نمی دانند، نیز هرگز ادعایی در شکستن حصر قواعد و اصول کلی حاکم بر رفتار را ندارند؛ چرا که پذیرش همین قواعد و اصول کلی سبب امتیاز و تشخیص مکاتب تربیتی و جدایی آنها از یکدیگر می شود. آنچه همه ، بر سرآن اتفاق نظر دارند داشتن هدف و روشهای متناسب با آن است .وجود اصول و قواعد کلی آموزش های دینی در مدارس و مناسبات ۱ انسانی و مرجعیت آن برای تفسیر رفتارها آنچنان آشکار است که غالبا نیازی به بیان تشریحی آن وجود ندارد. بدیهی است که هیچ کنش و واکنش انسانی نمی تواند در خلا و بدون ضابطه ای مشخص آغاز، و بی هدف پایان پذیرد. رفتارهای یکسان زیادی می توان یافت که خاستگاه واحدی ندارند؛ به منظور متفاوتی انجام می شوند و احتمالا نتایج مختلفی نیز به بار می آورند.

کلیدواژه ها:

آموزش ، اسلام ، تعلیم و تربیت ، معنوی ، دانش آموزان