مدیریت مراکز رشد خصوصی از نگاه سرمایه گذاری خطرپذیر (VC) جهت نیل به اهداف حوزهی فناوری کشور

داناییمحوری و اقتصاد مبتنی بر آن بر اساس جذب نیروی انسانی، جذب دانایی، بهرهبرداری از اطلاعات و در نهایت تولید فناوری و محصول میباشد و کوچکترین واحد تحقق آن واحدهای فناوری یا همان شرکتهای دانشبنیان میباشند که خود آنها نیز در داخل مراکز رشد علم و فناوری به عنوان مراکز حامی ایجاد، رشد و توسعهی فناوری انجام وظیفه مینمایند. با عنایت به برخی محدودیتهای مدیریتی و قانونی در مراکز رشد فعلی برای توسعه و تقویت هر چه بیشتر و نیز با توجه به این نکته که تأمین منابع مالی به عنوان یکی از مهمترین مشکلات واحدهای فناور و مراکز رشد به منظور تولید فناوری میباشد، لذا میبایست به دنبال راهکارهایی جهت به حداقل رساندن موارد فوق بود. ایجاد و توسعه هر چه بیشتر مراکز رشد خصوصی که از طرف سازمان مؤسس بخش خصوصی و با مدیریت بخش خصوصی تحت قوانین به روز شدهی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری، در کنار تأمین منابع مالی طرحهای فناوریِ واحدهای فناوری مرکز فوق از طریق سرمایهگذاری خطرپذیر تا مرحله تولید، تحت شرایط مدیریت شده و حمایت شده از طرف وزارتخانه، میتوانند جزو بهترین راهکارها جهت حمایت از داناییمحوری، فنآفرینی، تولید فناوری و به ویژه توسعه مراکز حامی فناوری باشد.