رشد تربیتی و اخلاقی دانش آموزان دوره ابتدایی با تشویق و تنبیه درست

تشویق و تنبیه دو روش تربیتی است که برای رعایت مقررات و انضباط باید در مدارس مدنظر قرار گیرد. تنبیه در مواردی بکار میرود که رفتار دانش آموز ناپسند برخلاف مقررات و غیر دلخواه است و می خواهیم آن را خاموش و تضعیف کنیم این دو روش باید بطور صحیح بکار رود تا موجب آرامش خاطر گردد. در مورد تشویق و تنبیه مطالعات زیادی توسط روانشناسان صورت گرفته است و این مطالعات نشان میدهد که اثر تشویق بیش از تنبیه است و تا جایی که ممکن است باید از تنبیه خودداری شود زیرا تنبیه عوارضی ناخوشایند را در بردارد. تشویق باید بجا و مناسب باشد و به محض مشاهده و انجام رفتار مناسب از سوی دانش آموز باید بلافاصله اعمال گردد و از تشویقهای بی مورد نیز باید خودداری کرد تشویق مناسب و بجا در یادگیری تاثیر به سزایی دارد. تنبیه نیز باعث تضعیف رفتارهای ناپسند میشود و اکثرا تنبیه به خاطر رفتاری است که مورد قبول بزرگان و اجتماع نیست. تنبیه نیز باید بجا و درست اعمال شود و مناسب خطای کودک باشد، و به محض انجام کار خلاف از سوی کودک تنبیه باید اعمال گردد و دلیل تنبیه نیز روشن شودپژوهش های مدیریت، تعلیم و تربیت در آموزش و پرورش تشویق و تنبیه از جمله عواملی هستند که در انجام هر کاری به خصوص امر یادگیری نقش پررنگی دارند که این دو بسته به روش به کارگیریشان میتوانند اثر متفاوتی داشته باشند. با این وجود باید راهی یافت که همه افراد بالاخص معلمان با استفاده از روشهای صحیح تشویق، نحوه درست تنبیه و همچنین با آگاهی از تاثیر تشویق و تنبیه در یادگیری در جهت القای یادگیری موثر گام نهند. روش هایی از جمله کم توجهی جایگزین تنبیهات فیزیکی شود چرا که تنبیه بدنی آثار زیان باری بر فرد دارد ضمن اینکه آثار این تشویقها و تنبیهات متوجه یادگیری نیز می شوند و می توانند مسیر یادگیری را دگرگون کنند.