رابطه فضای خانواده و فضای مدرسه با باورهای دینی و عزت نفس دانش آموزان

تربیت و تعلیم کودکان و نوجوانان به عنوان دو عامل اساسی و حیاتی برای شکل دهی به شخصیت و روند توسعه آنها مطرحاست . این دو عامل ، به ترتیب فضای خانواده و فضای مدرسه هستند که تاثیر بسزایی بر رشد و پرورش دینی و اخلاقی فرزندان دارند. در این مقاله ، به بررسی رابطه بین فضای خانواده و فضای مدرسه با باورهای دینی و عزت نفس دانش آموزانمی پردازیم . فضای خانواده به عنوان اولین محیط تربیتی و اجتماعی کودکان، نقش بسیار مهمی در شکل دهی به باورهای دینی و اخلاقی آنها دارد. والدین به عنوان معلمان اولیه کودکان، نقش مهمی در آموزش اصول و ارزشهای دینی به فرزنداندارند. از آنجا که بسیاری از اصول دینی از طریق تعلیمات و تربیت های خانوادگی منتقل می شوند، محیط خانواده می تواند برروی باورهای دینی و اخلاقی کودکان تاثیر گذار باشد. به عنوان مثال، اگر والدین به دین خود پایبند باشند و اصول اخلاقی آن را به فرزندان خود آموزش دهند، احتمالا کودکان نیز این اصول را به عنوان بخشی از هویت و اعتقادات خود قبول خواهندکرد. در نظام آموزش و پرورش، منابع و عناصر گوناگونی از برنامه درسی برای تربیت اخلاقی مورد توجه قرار دارند. تجاربتربیتی در نظام های تربیت رسمی و عمومی با عنوان برنامه درسی ، سازماندهی و در سطح کلاس و مدرسه به دانش آموزانعرضه می شوند . یکی از پر کاربرد ترین و مهم ترین رسانه های آموزشی در نظام های آموزشی کشورهای مختلف جهان، به ویژه نهاد آموزش و پرورش جمهوری اسلامی ایران، کتاب درسی است که سند مکتوب و مدون تعلیم و تربیت محسوب می شود و فعالیت ها و تجارب یادگیرندگان بر محور آن سازماندهی می گردد . انعکاس شاخص های تربیت اخلاقی در برنامه ریزی درسی کتب ، یکی از اساسی ترین پایه های آموزش و پرورش هر کشور است .

کلیدواژه ها:

تربیت ، دین ، اسلام ، دانش آموزان ، آموزش .