شیوه آموزش مفاهیم دینی به کودکان

تربیت ، فعلی است که اخلاق حاصل آن است ، اگرچه تمام آن نیست ؛ زیرا پرورش استعدادهای فکری و ذهنی و ذوقی و غیره که همگی در دایره تربیت و از موضوعات آن هستند، به جهت این که به طور مستقیم با ملکات نفسانی و خصوصیات اخلاقی مرتبط نیستند، جزء اخلاق محسوب نمی گردند؛مثلا پرورش حافظه و قدرت استنتاج و استعدادهای هنری و ذوقی اگرچه در محدوده تربیت قرار می گیرند، ولی چون مستقمای با صفات اخلاقی مرتبط نیستند، جزء اخلاق محسوب نمی گردند.دوره ابتدایی در آموزش و پرورش مهم ترین دوره محسوب می شود » که تداوم بخش تکوین شناختی ، زیستی و اجتماعی کودک است « دوره مثمر به ثمری برای کودک از جهت اینکه فرصت و موقعیت مناسبی برای تحصیل ، تربیت و یادگیری شیوه ارتباط صحیح با دیگران بوجود می آید، می باشد و زمینه را فراهم می کند تا توانایی ها و استعدادهای هر کودک بتدریج شکوفا شود. تربیت ، مفهوم پرورش و ساختن را می رساند و بس . از نظر تربیت فرق نمی کند که تربیت چگونه و برای چه هدفی باشد؛ اگر بخواهیم با اصطلاح صحبت کنیم ، باید بگوییم فن اخلاق و فن تربیت یکی نیست ... فن تربیت وقتی گفته می شود که منظور مطلق پرورش باشد. اگر اخلاق را که صفات نفسانی و اعمال و رفتار عالی انسانی است ، در جهت صحیح و مثبت لحاظ کنیم ، اخلاق در این معنا یکی از ثمرات، بلکه مهم ترین ثمره تربیت است .

کلیدواژه ها:

آموزش ، دین ، دانش آموزان ، معلم ، رفتار .