بررسی رابطه بین سلامت روان و تعلق سازمانی در معلمان مدارس مقطع متوسطه دوره اول شهرستان کوثر

سلامت روان به عنوان وضعیت عمومی روانی و روحی فرد به منظور تعادل و سلامتی در زندگی شخصی و حرفه ای او مورد بررسی قرار می گیرد. تعلق سازمانی نیز به میزان احساس وفاداری ، ارتباط مثبت و ارزشمند و تعهد کارکنان نسبت به سازمانی که در آن فعالیت می کنند، اشاره دارد. سازمانهای اموزش و پرورش که به طور معمول محیط کار پویا و پرفشاری دارند، برای حفظ سلامت روان و افزایش تعلق سازمانی کارکنان باید توجه ویژهای به این دو عامل داشته باشند. سلامت روان و تعلق سازمانی به طور مستقیم با رضایت شغلی کارکنان مرتبط است . کارکنانی که از شغل خود راضی هستند، بیشترین احتمال را دارند که احساس تعلق و متعهد بودن به سازمان را تجربه کنند و در نتیجه سلامت روان بهتری داشته باشند. ارتباطات موثر و سالم درون سازمانی نقش مهمی در افزایش تعلق سازمانی و سلامت روان دارد. فرهنگ سازمانی با ارتباطات باز و متقابل بین کارکنان، مدیران و سایر اعضای سازمان، احساس تعلق و ارزشمندی را تقویت می کند و در نتیجه سلامت روان فرد را بهبود می بخشد. حمایت سازمانی شامل ارائه منابع ، آموزش و پشتیبانی فردی است که به کارکنان در مواجهه با فشارها و استرسهای شغلی کمک می کند. وجود حمایت سازمانی قوی باعث افزایش تعلق کارکنان به سازمان می شود و در نتیجه سلامت روان را تقویت می کند. به طور کلی ، ایجاد یک محیط کار سالم و پشتیبانی کننده، که شامل رضایت شغلی ، ارتباطات سالم ، حمایت سازمانی و توازن کار-زندگی است ، می تواند بهبود سلامت روان و تعلق سازمانی کارکنان در سازمانهای اموزش و پرورش را تسهیل کند. بنابراین در این پژوهش شعی شده است تا به پرسش ایا سلامت روانی باعث بهبود حس تعلق سازمانی کارکنان سازمان اموزش و پرورش کوثر می شود؟ پاسخ داده شود.

کلیدواژه ها:

اموزش و پرورش ، سلامت ، سلامت روان ، تعلق سازمانی