الزام تربیت دینی دانش آموزان و نوجوانان در مدارس

به همان اندازه که برنامه ریزی برای تربیت مهم است و برنامه ریزان در مسائل تعلیم تربیت باید تعیین کنند که در اهداف تربیتی ، به دنبال ایجاد چه اهدافی هستند، بحث از آسیب شناسی نیز از اهمیت برخوردار است. به همان صورت که اگر باغبانی ، در ایجاد شرایط لازم برای رشد محصول به آب ، بذر سالم وکود نیاز دارد و در کنار آن ، می باید آفت ها را از گیاه بزداید ، در غیر این صورت تلاشش بی نتیجه خواهد بود ، آسیب های احتمالی در تربیت نیز کوشش های مربیان را بی حاصل خواهد نمود. بنابراین شناخت جنبه های منفی در فعل و انفعالات تربیتی، کم اهمیت تر از شناخت جنبه های مثبت نیست. آسیب های مورد بحث در این تحقیق ، برخی عملی وبرخی نظری اند. این از آن جهت است که تربیت دینی، تاروپودی در هم تنیده از عمل ونظر است، برخی از لغزش ها وآسیب های تربیت دینی، نتیجه کجروی در عرصه وروابط عملی وبرخی حاصل کج اندیشی در مقام نظر است. با توجه به تعامل و در هم تنیدگی عمل ونظر ، آسیب ها شکل بسیط نظری یا عملی ندارد ، بلکه به صورت بافت های پیچیده وتودرتو ، آشکاری می گردد که در آن ها اعمال و اندیشه ها ، یکدیگر را تائید و تقویت می کند.

کلیدواژه ها:

مدارس ، تربیت دینی ، دانش آموزان ، نوجوانان.