تبیین رابطه بین ویژگی های شخصیتی و جو اخلاقی مدرسه با خودکنترلی و سلامت روان دانش آموزان متوسطه اول مناطق حاشیه شهر خرم آباد

هدف این پژوهش ، بررسی رابطه بین ویژگی های شخصیتی و جو اخلاقی مدرسه با خودکنترلی و سلامت روان دانش آموزان متوسطه اول استعدادهای درخشان شهر نور آباد بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود.جامعه آماری مورد مطالعه شامل دانش آموزان متوسطه اول استعدادهای درخشان شهر نور آباد برابر با ۳۰۰نفر بود . بر اساس جدول مورگان حجم نمونه ،۱۷۰ نفر تعیین و به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی انتخاب شدند .ابزارجمع آوری داده ها شامل چهار پرسشنامه استاندارد ،پرسشنامه شخصیت پنج عاملی بزرگ کاستا و مک کری ( ۱۹۹۵ )، پرسشنامه خودکنترلی تانجی (۲۰۰۴) ،پرسشنامه جو اخلاقی مدرسه (مارینوو اسمینسون،۲۰۱۶) و پرسشنامه پرسشنامه سلامت عمومی(GHQ) گلدبرگ (۱۹۷۲) بود.اطلاعات توسط نرم افزار spss۲۱ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت جهت تحلیل داده ها از آزمون رگرسیون چند گانه با روش همزمان استفاد شدیافته های پژوهش نشان داد:ویژگی های شخصیت با ضریب همبستگی ۸۱۳/۰ با خودکنترلی به میزان ۴۲درصد از واریانس تغییرات خود کنترلی و با ضریب همبستگی ۸۶۳/۰ با سلامت روان به میزان ۴۶ درصد از واریانس تغییرات سلامت روان دانش آموزان را تبیین می کند.هم چنین جواخلاقی مدرسه با ضریب همبستگی ۸۶۲/۰ با خودکنترلی به میزان ۵۱ درصد از واریانس تغییرات خود کنترلی و با ضریب همبستگی ۷۸۹/۰ با سلامت روان به میزان ۶۲ درصد از واریانس تغییرات سلامت روان دانش آموزان را تبیین می کند.

کلیدواژه ها:

ویژگی های شخصیتی ، سلامت روان ، جو اخلاقی مدرسه ، خودکنترلی ، دانش آموزان متوسطه اول.