تاثیر اختلافات زناشویی بر فرزندان

مشکلات مربوط به صمیمیت، اغلب دلیل اصلی روابط شکست خورده به شمار می روند. در بسیاری از موارد ممکن است مشکل اصلی مراجعان اشتغال ذهنی با صمیمیت باشد که فرد مساله خود را به صورت مشکل در روابط نزدیک یا تعهد در روابط بیان می نماید.همچنین، الیس(۱۹۹۷) معتقد است که تفکرات غیر منطقی و انعطاف پذیری تفکر، عامل اصلی اختلافات در روابط اجتماعی و بخصوص در روابط همسران می باشد. ایجاد و حفظ روابط صمیمانه و ارضا نیازهای عاطفی و روانی در جریان ازدواج، یک مهارت و هنر است که علاوه بر داشتن سلامت روانی و تجارب سالم اولیه، نیازمند داشتن نگرش های منطقی و کسب مهارت ها و انجام وظایف خاصی است. افزایش طلاق و نارضایتی زناشویی از یک سو و تقاضای همسران برای بهبود روابط زناشویی و افزایش صمیمیت از سوی دیگر نشان دهنده نیاز همسران به مداخلات و آموزش های تخصصی در حوزه صمیمیت زناشویی می باشد. جهت مداخلات درمانی در روابط همسران رویکردهای متعددی همچون ارتباط درمانی، واقعیت درمانی، هیجان مدار، روان تحلیلی، روان آموزشی، شناختی-رفتاری و... وجود دارند، که هر یک بر اساس پایه های نظری خود روش ها و الگوهای درمانی خاصی را ارایه داده اند. از این بین زوج درمانی شناختی- رفتاری (CBCT) رویکردهای درمانی شناختی و رفتاری را با هم ترکیب می کند. در CBCT در مانگر استراتژی های تغییر رفتاری از قبیل آموزش مهارت های ارتباط را با بازسازی شناختی ترکیب می کند و هدف، اصلاح تعامل های رفتاری همسران و ارزیابی شناختی آنها است.با توجه به اهمیت وجود رضایت زناشویی در بین همسران و پربارسازی روابط زناشویی و تاثیر مداخلات شناختی-رفتاری بر این متغیرها در این پژوهش سعی بر آن است تا اثربخشی زوج درمانی گروهی به شیوه شناختی- رفتاری بر پربارسازی روابط زناشویی بررسی می شود.

کلیدواژه ها:

زناشویی ، اختلافات ، فرزندان