تحلیل رابطه بین خودآموزی، تدریس خصوصی و خودکارآمدی بر یادگیری خودتنظیمی

این مطالعه به بررسی تاثیر رفتار مطالعه شامل خودآموزی و تدریس خصوصی می پردازد. انگیزه ای که با عزت نفس، خودکارآمدی و اضطراب امتحان مشخص می شود. و حمایت والدین در یادگیری خودتنظیمی با استفاده از روش های مقطعی و طولی. این روابط با استفاده از داده های آموزش طولی کره ای در سال ۲۰۰۵ مورد بررسی قرار گرفت و تحلیل های اصلی را به دانش آموزانی که در دبیرستان های عمومی شرکت می کنند محدود می کرد. نتایج نشان داد که اثر تدریس خصوصی بر یادگیری خودتنظیمی منفی، در حالی که خودآموزی تاثیر مثبتی را نشان داد. به علاوه، ساعت های خودآموزی تاثیر خودکارآمدی بر یادگیری خودتنظیمی را متوسط نشان داد. دانش آموزانی که ساعات خودآموزی بالاتری داشتند، سطوح یادگیری خودتنظیم بیشتری نیز داشتند، در حالی که دانش آموزانی که ساعات خودآموزی کمتری داشتند، سطوح یادگیری خودتنظیمی پایین تری داشتند. یافته های این مطالعه نشان می دهد که به جای تمرکز بر تدریس خصوصی، تلاش برای بهبود خودآموزی، عزت نفس و خودکارآمدی می تواند منجر به افزایش رفتارهای یادگیری خودتنظیمی دانش آموزان شود.

کلیدواژه ها:

یادگیری خودتنظیمی ، خودکارآمدی ، زمان مطالعه ، تدریس خصوصی ، ساختاری معادله