اثر بخشی آموزش روانشناختی گروهی در کاهش اضطراب خانواده بیماران مبتلا به اختلال دو قطبی

هدف این مطالعه تعیین تاثیر مداخلات آموزشی گروهی بر میزان اضطراب مراقب ین اصلی بیماران مبتلابه اختلال دوقطبی در اولینبار بستری می باشد. روش پژوهش کار آزمایی بالینی از نوع نیمه تجربی است. جامعه مورد پژوهش مراقبین بیماران مبتلا بهاختلال خلقی دو قطبی است که با گروه شاهد و به روش نمونه گیری آسان انتخاب و به شکل تصادفی در دو گروه برابر آزمایشی۳۰ (نفر) و شاهد ( ۳۰ نفر) گرفت گروه ها تا حد امکان از نظر متغیرهای جمعیت شناختی بایکدیگر همتا شدند. ازپرسشنامه یاضطراب بک در ۲ مرحله که شامل پیش از انجام مداخله و پس از انجام مداخله استفاده شد و از هر دو گروه، تقاضا شد، در جلسهای حضور یابند و به صورت گروهی پس آزمون (پرسشنامه اضطراب بک) را تکمیل کنند. جلسه آموزشی، حمایتی برای گروه هایآزمون هفته ای دو جلسه به مدت ۶۰ دقیقه برگزار گردید. در طی پنج جلسه مداخلات روانی آموزشی گروهی را دریافت کردند وگروه کنترل پس از پیش آزمون در این مدت هیچ گونه مداخله ای دریافت نکردند.برای آنالیز داده ها از نرم افزار SPSS نسخه ۲۶استفاده شد.میانگین میزان اضطراب در گروه آزمایش در پیش آزمون ۳۲۱ / ۲۵ با انحراف معیار ۳۳ / ۰ و در گروه گواه ۴۹۲ / ۱ با انحرافمعیار ۴۶ / ۰ بود. میانگین میزان اضطراب در گروه آزمایش در پس آزمون ۱۲۴ / ۳۰ با انحراف معیار ۶۶ / ۲و در گروه گواه ۱۷۸ / ۲ با انحرافمعیار ۲۶ / ۰ بود. مداخله آموزش روانشناختی گروه ی خانواده های بیماران مبتلا به اختلال دو قطب ی با طراحی درمان مورداستفاده در این پژوهش توانسته تغییرات مطلوبی در آگاهی مراقبین در رابطه با مراقبت از بیماران و کاهش اضطراب ایجاد نماید.

کلیدواژه ها:

اضطراب ، اختلال دوقطبی ، آموزش روانشناختی خانواده