رابطه بهزیستی فضیلتگرا و خودکنترلی با رضایت زناشویی در دانشجویان

زمینه و هدف: ازدواج و رابطه زناشویی مقدمه تشکیل خانواده است، ورود به چنین نظام سازمان یافته ای صرفا از طریق تولد، فرزندخواندگی یا ازدواج صورت می گیرد و حفظ و تداوم این نهاد مقدس در گرو تداوم و سلامت روابط زن و شوهر است پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بهزیستی فضیلت گرا و خودکنترلی با رضایت زناشویی در دانشجویان انجام شد.روش پژوهش: روش پژوهش توصیفی و از نوع پژوهش های همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانشجویان زن متاهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران مرکزی تشکیل داد که در سال ۱۴۰۱-۱۴۰۲ مشغول به تحصیل بودند که از این دانشکده فقط دانشجویان زن متاهل دانشکده روان شناسی به روش نمونه گیری در دسترس به عنوان نمونه در نظر گرفته شدند. حجم نمونه بر اساس فرمول پلنت، ۱۳۰ نفر در نظر گرفته شد. به منظور جمع آوری داده ها از مقیاس بهزیستی فضیلت گرا واترمن و همکاران، مقیاس خودکنترلی تانجی، بامیستر و بون و پرسشنامه شاخص رضایت زناشویی (IMS) هادسن استفاده شد. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره تحلیل شد.یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد بین بهزیستی فضیلت گرا و رضایت زناشویی دانشجویان رابطه معناداری وجود دارد (P<۰/۰۱). بین خودکنترلی و رضایت زناشویی دانشجویان رابطه معناداری وجود دارد (P<۰/۰۱). نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد بهزیستی فضیلت گرا (۰.۱۶) و خودکنترلی (۰.۳۸) درصد در پیش بینی رضایت زناشویی سهم دارند. همچنین ۲۳ درصد از واریانس رضایت زناشویی توسط بهزیستی فضیلت گرا و خودکنترلی تبیین می شود.نتیجه گیری: بنابراین بهزیستی فضیلت گرا و خودکنترلی، پیش بینی کننده رضایت زناشویی است و با افزایش آن می توان رضایت زناشویی را در افراد متاهل ارتقاء داد.

کلیدواژه ها:

بهزیستی فضیلتگرا ، خودکنترلی ، رضایت زناشویی