جهانی شدن و کاربست«جهان -محلی گرایی روش شناختی» در تحلیل جنبش های پسا ۲۰۱۱ عربی

مسئله محوری این پژوهش جهانی شدن و کاربست«جهان-محلی گرائی روش شناختی» در تحلیل نتایج متفاوت جنبش های پسا ۲۰۱۱ عربی است. جهانی شدن روند و تزی تحول آفرین است که در ابعاد مختلف، بیشتر مناطق جهان را تحت تاثیر قرار داده است. در این راستا منطقه خاورمیانه عربی یکی از این مکان ها است که در چند دهه اخیر مورد رسوخ فرایندهای جهانی شدن بوده است و دگرگونی های را در حیات سیاسی کشورهای این منطقه موجب شده است. پرسش اصلی این است که جهانی شدن در مواجه با نظام های سیاسی مختلف عربی چگونه منجر به بروندادهای متفاوت در مسیر جنبش های موسوم به بهار عربی شده است؟ فرضیه این است که جهانی شدن به مثابه فرایندی تحول آفرین در یک رابطه دیالکتیکی با بافت ها/ساخت های متفاوت داخلی هر کدام از کشورهای عربی، بروندادهای متفاوتی را در مسیر این جنبش ها موجب شده است. در این پژوهش پس از بیان اهمیت جامعه شناسی جهانی شدن، سعی خواهیم داشت به تحلیل جنبش های پسا ۲۰۱۱ عربی و نتایج متفاوت آنها در چارچوب جهان -محلی گرائی روش شناختی(به مثابه هدف پژوهش) بپردازیم. یافته های پژوهش نشان می دهد که منطق دیالکتیکی نهفته در جهان-محلی گرائی روش شناختی سبب افزایش فهم ما از مکانیزم تاثیر گذاری جهانی شدن بر نتایج متفاوت جنبش های پسا ۲۰۱۱ عربی خواهد شد.

کلیدواژه ها:

جهانی شدن ، نتایج جنبش های عربی ، ملی گرایی روش شناختی ، جهان گرایی روش شناختی ، جهان -محلی گرائی روش شناختی