التزام توسعه به جامعه پذیری بین المللی سیاست خارجی : نمونه کاوی ایران
محل انتشار: فصلنامه سیاست جهانی، دوره: 9، شماره: 4
سال انتشار: 1399
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: فارسی
مشاهده: 236
فایل این مقاله در 32 صفحه با فرمت PDF قابل دریافت می باشد
- صدور گواهی نمایه سازی
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
JR_PLTIC-9-4_003
تاریخ نمایه سازی: 23 خرداد 1403
چکیده مقاله:
نخستین مجرای جامعه پذیری بین المللی «سیاست خارجی» است. متولیان سیاست خارجی از طریق عرضه هنجارهای بین المللی در مجامع داخلی و با هدف درونی سازی آن ها دولت متبوعشان را به سوی «اجتماعی شدن» سوق می دهند. مهم ترین نتیجه جامعه پذیری بین المللی تسریع فرایند توسعه است. از علل ساختاری اجتماعی شدن یا غیراجتماعی شدن دولت ها «سیاست خارجی» است؛ زیرا ساخت سیاست خارجی مجموعه ای از بایدونبایدها، اصول و قواعد معرفتی برای کارگزاران پیرامون نظام بین الملل تعریف می کند که این گزاره ها می توانند عامل یا مانع پرورش اجتماعی دولت باشند. ایده پیوند جامعه پذیری بین المللی و توسعه با محوریت سیاست خارجی که روزنه ای جدید در مطالعات توسعه است، در مقاله پیشرو با مطالعه موردی ایران به بحث گذاشته می شود. اینکه «ساخت سیاست خارجی ج.ا.ایران چه نسبتی با جامعه پذیری بین المللی و توسعه دارد؟» پرسش اصلی ماست. در این راستا از نظریه سازه انگاری و روش تفهمی استفاده شده است. سیاست خارجی ایران در تبیین معرفت شناختی ما دارای سه ساحت است: ساحت مذهبی (نفی سلطه، دعوت، حمایت از مسلمانان و امت واحده)؛ ساحت انقلابی (غرب ستیزی، آمریکاستیزی، صدور انقلاب و تغییر نظام بین الملل)؛ ساحت مدرن (عدم مداخله، همزیستی مسالمت آمیز، عضویت در سازمان های بین المللی و پایبندی به حقوق بین الملل). ساحت های اجتماعی مذکور به ترتیب سه گونه جامعه پذیری توسعه آفریده اند: «جامعه پذیری بین المللی مذهبی» (فراتوسعه گرا)؛ «جامعه پذیری بین المللی انقلابی» (ضدتوسعه)؛ «جامعه پذیری بین المللی ابزاری» (توسعه گرا). در این سال ها ساختارهای انقلابی و مذهبی بر ساختار مدرن سیاست خارجی ایران غلبه یافته اند؛ بگونه ای که هدف ایران غالبا «جامعه پذیرکردن» کشورها براساس اسلام گرایی شیعه و انقلابی گری ایرانی است تا «جامعه پذیرشدن». نتیجه ساختار انقلابی-مذهبی سیاست خارجی دشواری توسعه ایران به علت اعمال محدودیت های اقتصادی و سیاسی جامعه بین الملل است.
کلیدواژه ها:
نویسندگان
ناصر یوسف زهی
علوم سیاسی (گرایش مسائل ایران)، گروه علوم سیاسی، دانشکده علوم اداری و اقتصادی، دانشگاه فردوسی مشهد
مراجع و منابع این مقاله:
لیست زیر مراجع و منابع استفاده شده در این مقاله را نمایش می دهد. این مراجع به صورت کاملا ماشینی و بر اساس هوش مصنوعی استخراج شده اند و لذا ممکن است دارای اشکالاتی باشند که به مرور زمان دقت استخراج این محتوا افزایش می یابد. مراجعی که مقالات مربوط به آنها در سیویلیکا نمایه شده و پیدا شده اند، به خود مقاله لینک شده اند :