بررسی تطبیقی مبانی تربیت قرآنی از دیدگاه مغنیه و شلتوت

مبانی تربیت قرآنی به عنوان یکی از لوازم جامعیت قرآن، جاودانگی قرآن در هر زمانی و جهان-شمولی آن بر هر مکانی، به این معناست که زمینه ها و پیش فرض های تربیتی آیات قرآن در هر زمان و مکانی و نزد هر قومی با تفسیر جدیدی که این کتاب ظرفیت آن را دارد، می تواند اثربخشی و کارآیی لازم و کافی در حوزه تربیت انسان داشته باشد. پژوهش حاضر به شیوه توصیفی- تحلیلی، مبانی تربیت قرآنی را در دو تفسیر مهم از فریقین، تفسیر الکاشف و تفسیر القرآن الکریم، کاویده است. یافته های پژوهش نشان می دهد که مغنیه و شلتوت در آثار قرآنی و تفسیری خود، مواردی نظیر دو ساحتی بودن انسان، تاثیر ظاهر بر باطن، تاثیر باطن بر ظاهر، تاثیرپذیری انسان از شرایط، تاثیرگذاری انسان بر شرایط و فطرت را به عنوان مبانی تربیت قرآنی ذکر کرده اند. در این میان، مغنیه، بالقوه بودن توانایی های فطری انسان را به عنوان یکی از مبانی تربیت قرآنی می پذیرد و شلتوت با رد چنین مبنایی، این توانایی ها را بالفعل می داند.

کلیدواژه ها:

مبانی تربیت قرآنی ، تفسیر القرآن الکریم ، تفسیر الکاشف ، مغنیه ، شلتوت