مقایسه فعالیت الکتریکی عضلات هنگام دویدن روی تردمیل و زمین

زمینه و هدف: دویدن روی سطوح مختلف همچون تردمیل و زمین می تواند تاثیرات متفاوتی بر عملکرد عضلانی ورزشکاران داشته باشد. از این رو هدف از مطالعه حاضر مقایسه فعالیت الکتریکی عضلات هنگام دویدن روی تردمیل و زمین در شهر بندرانزلی بود. مواد و روش ها: روش تحقیق در این مطالعه از نوع علی- مقایسه ای بود. جامعه آماری کلیه ی ورزشکاران جوان شهر بندرانزلی که حدود ۶۷۵ نفر بودند (بر اساس آمار خروجی از اداره بیمه در زمان انجام پژوهش). نمونه تحقیق شامل۳۰ نفر از ورزشکاران با رده سنی۳۵-۲۵ و میانگین (۴/۴±۸/ ۲۹) سال، قد (۴/۵±۱۷۰) وزن (۷/۴±۸/۷۰) و BMI (۹۵/۱/±۷۵/۲۲) کیلوگرم از طریق نمونه های در دسترس انتخاب شد. برای اندازه گیری انقباض عضلات (عضله دوقلو، عضله سرینی بزرگ، عضله دوسر رانی، عضله پهن داخلی، عضله پهن خارجی) از الکترومیوگرافی پرتابل استفاده شد. برای بررسی توزیع طبیعی داده ها از آزمون کولموگروف اسمیرنف و تعیین رابطه بین متغیرها، ازآزمون t مستقل در سطح معناداری ۰۵/۰ استفاده شد. تجزیه و تحلیل آماری با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه ۲۴ انجام شد. نتایج: نتایج نشان داد بین فعالیت الکتریکی عضلات سرینی بزرگ (۰۹/۰p=) و دوسررانی (۰۱۶/۰p=) در دو وضعیت دویدن روی تردمیل و زمین اختلاف معناداری وجود داشت. اما بین عضلات دوقلو (۵۵/۰p=) پهن داخلی (۶۴/۰p=) و عضله پهن خارجی (۹۰/۰ p=) اختلاف معنی داری وجود نداشت. نتیجه گیری: از نتایج مطالعه حاضر چنین استنباط می شود که دویدن روی سطوح متفاوت تردمیل و زمین به لحاظ عملکرد با تفاوت هایی همراه است. بنابراین تردمیل می تواند تنها نقش مکملی برای تمرینات ورزشکاران باشد و جایگزین مناسبی برای فعالیت های مشابه روی زمین نیست.

کلیدواژه ها:

فعالیت الکتریکی عضلات ، تردمیل