تحلیل مفاهیم ومبانی نظری دیوان بین المللی دادگستری

دیوان بین المللی دادگستری به عنوان رکن قضایی و یکی از ارکان اصلی ساختار سازمان ملل متحد است که اساسنامه آن جزء لاینفک منشور به حساب می آید. این امر موجب شده تا تعهد دولت ها به اجرای آراء دیوان، تعهدی ناشی از منشور تلقی گردد که در صورت تعارض بر سایر تعهدات آن ها اولویت دارد. مهم ترین وظیفه دیوان؛ با توجه به مبنای اصلی منشور، حل وفصل مسالمت آمیز اختلافات بین المللی است که به اعمال صلاحیت ترافعی می پردازد. علاوه بر آن ارائه نظرات مشورتی دیوان می تواند اقدام پیشگیرانه ای جهت جلوگیری از تبدیل اختلافات جزئی، به تهدیدی برای صلح باشد. ازاین رو آراء دیوان می تواند نقش مهمی در حل وفصل اختلافات بین المللی داشته باشد، اما به رغم برخی پیشرفت ها، به نظر می رسد، دیوان نتوانسته است در دست یابی به اهداف خود، رضایت لازم را کسب نماید، از این رو سئوال اصلی این پژوهش این است که جامعه بین الملل چگونه می توان شاهد پیشرفت قابل ملاحظه ای که نشانگر رشد تاثیرات دیوان در حل و فصل اختلافات و در نتیجه ارتقاع صلح و امنیت بین المللی است، باشد. پیش فرض اساسی این سوال این است که به رغم جایگاه رفیع این دیوان در نظام ملل متحد به دلیل محدودیت های قانونی امکان فعالیت موثر از سوی آن همواره ممکن نبوده است و بنابراین نیازمند انجان اصلاحات لازم است.

کلیدواژه ها:

منشور ملل متحد ، دیوان بین المللی دادگستری ، حل و فصل اختلافات ، محدودیت ها ، راهکارها