ضمانت اجراهای قانون مدنی در پیشگیری از آسیب های اجتماعی

در این مقاله برآنیم به بررسی نقش و تاثیر ضمانت اجراهای قانون مدنی در پیشگیری از آسیب های اجتماعی بپردازیم. از این رهگذر با شیوه ی توصیفی و تحلیلی و با ابزار کتابخانه ای به بررسی ضمانت اجراهای قانون مدنی و هدف های مترتب بر تصویب قانون مدنی، که همانا ساماندهی و نظم بخشیدن به روابط مالی و غیر مالی میان اشخاص در جامعه و بالتبع پیشگیری از آسیب های اجتماعی است؛ پرداخته ایم. یافته ها بیانگر این است که هر چند جبران خسارت مهمترین هدف حقوق مدنی در ارتباط با زیاندیده است، اما تنها هدف نیست و در کنار این غایت اصلی، حقوق مدنی در بازدارندگی واردکنندگان زیان و پیشگیری از وقوع آسیب های اجتماعی در آینده نیز موثر است.، نقش قانون مدنی هم از منظر پیشگیری و هم با رویکرد کنترلی در قالب ضمانت اجراهای پیش بینی شده در قانون حائز اهمیت است و باید از طریق کارکرد بازدارنده مسئولیت مدنی، اشخاص را مکلف به احتیاط و پیش بینی ضرر نمود. گستره ی پیشگیری از آسیب های اجتماعی در قانون مدنی شامل؛ پیشگیری از خطرات زیست محیطی مانند آلودگی آبها و آلودگی مناطق وسیعی از کره زمین به دلیل تشعشعات اتمی، خطرات بهداشتی مانند خون آلوده، جنون گاوی، خطرات ژنتیک و فاجعه های تکنولوژیک، آسیب های جدید و خانمان سوزی دیگری نظیر روابط بین دو جنس (سایبرسکس) در فضای مجازی، اعتیاد به اینترنت، آسیب های فضای مجازی و اینترنت برای کودکان، دزدی هویت در فضای مجازی، تجاوز به حریم خصوصی از طریق فضای مجازی و فناوری های ارتباطی، دوستی ها و ازدواج های اینترنتی و به دنبال آن افزایش آمار طلاق، تحریک پذیری جامعه به هنجار شکنی اجتماعی (مانند کشف حجاب)، تغییر دیدگاه ها وتمایل به رفتار های پارافیلیایی (اختلالات جنسی) مرتبط با بهره گیری از تلفن همراه و شبکه های تلویزیونی ماهواره ای و سایر آسیب هایی است که از طریق آن، افراد و جامعه در معرض خطر قرار می گیرند.

کلیدواژه ها:

قانون مدنی ، ضمانت اجرا ، پیشگیری از آسیب های اجتماعی