رابطه تاب آوری و همدلی عاطفی با پایداری در ترک معتادان بهبود یافته

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه تاب آوری و همدلی عاطفی با پایداری در ترک معتادان بهبود یافته انجام گرفت، روش پژوهش حاضر با توجه به اهداف، ماهیت پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل تمامی معتادان بهبود یافته مراکز درمان معتادان واقع در منطقه یافت آباد شهر تهران(مرکز درمان اعتیاد یاران غدیر شهر تهران) در نیمه دوم سال ۱۳۹۹ بودند که دارای حداقل دو سال بهبود یافتگی و پاکی از مصرف مواد مخدر بودند، از این جامعه آماری تعداد ۱۰۰ نفر واجد شرایط بصورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. در این پژوهش برای اندازه گیری متغیرهای مورد مطالعه از یک سوال مبنی بر مدت زمان بهبوی و ترک اعتیاد و پایداری(به سال) در افراد بهبود یافته از اعتیاد و همچنین دو پرسشنامه استاندارد شده تاب آوری کانر و دیویدسون و پرسشنامه همدلی مهرابیان و اپستین استفاده گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی با کمک نرم افزار spss در قسمت آمار استنباطی از آزمون همبستگی پیرسون، تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شد. نتایج ضریب همبستگی نشان داد هر دو متغیر تاب آوری (۰۰۱/۰>p؛ **۴۳/۰ =r) و همدلی (۰۰۱/۰>p؛ **۴۱/۰ =r) بصورت مثبت و معنادار با پایداری در ترک معتادان بهیود یافته مرتبط می باشند. همچنین نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد و هر دو متغیر پیش بین بصورت معنادری پایداری در ترک را پیش بین می کنند. نتایج به دست آمده دارای کاربردهایی بوده و می تواندتوسط مراکز ترک اعتیاد و مسئولین مرتبط مورد استفاده قرار گرید.

کلیدواژه ها:

اعتیاد ، پایداری در ترک ، معتادان بهبود یافته ، تاب آوری ، همدلی عاطفی