مقایسه و تعیین اولویت عوامل ارزیابی کیفیت سیستم توسعه استعدادیابی ورزشی از منظر ذینفعان

هدف: مقایسه و تعیین اولویت عوامل ارزیابی کیفیت سیستم توسعه استعدادیابی ورزشی در جمهوری اسلامی ایران می باشد. روش شناسی: روش پژوهش توصیفی و از نوع مطالعات پیمایشی است که از لحاظ هدف در دسته پژوهش های کاربردی قرار می گیرد. جامعه آماری پژوهش، شامل مربیان، ورزشکاران، کارشناسان فدراسیون ها و هیات ها و اساتید متخصص تربیت بدنی بود که به ترتیب۸۳ نفر(۰۴/۱۷%)، ۲۶۷ نفر (۰۴/۵۸%)، ۷۱ نفر (۴۳/۱۵%) و ۳۹ نفر (۴۷/۸%)، در کل۴۶۰ نفر به عنوان نمونه به پرسشنامه پژوهش پاسخ دادند. ابزار مورد استفاد، پرسشنامه الریک روجر (۲۰۱۰)، بود که کیفیت در سیستم های شناسایی و توسعه استعداد را می سنجد. پایایی با استفاده از ضریب الفای کرونباخ، ۸۴/۰ به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها، از آمار توصیفی و استنباطی (میانگین و انحراف استاندراد، آنوا، کولموگروف- اسمیرنوف، آنوا و آزمون رتبه ای فریدمن) استفاده شده است. یافته ها: نتایج آزمون آنوا نشان داد که، بین نمونه ها منتخب در عامل های ساختار، فرایند، و نتایج تفاوت معناداری(۰۵/۰>P) ، وجود دارد. همچنین، بر اساس آزمون فریدمن، عامل نتایج دارای بالاترین اولویت در سیستم استعدادیابی ورزشی ایران بود. نتیجه گیری: در مجموع می توان نتیجه گرفت که، ارزیابی سیستم توسعه استعدادیابی به عنوان زیر ساخت ورزش حرفه ای و قهرمانی می تواند باعث موفقیت ورزش کشور در صحنه های جهانی و بین المللی شود.

کلیدواژه ها:

ساختار ، نتایج ، فرایند ها ، استعدادیابی