تحلیل شرط بندی های ورزشی در نظام حقوقی ایران

هدف: این پژوهش، ضمن مرور اجمالی میزان شیوع شرط­بندی ورزشی درایران، سیاست­ها و رویکردهای قانونی موجود در حقوق کیفری ایران درخصوص این پدیده را مورد نقد و بررسی قرار داده است. روش شناسی: پژوهش حاضر بر روش تحلیل و تفسیر مواد قانونی مبتنی بوده و با مراجعه به منابع کتابخانه­ای و مرور پژوهش های پیشین انجام شده است. یافته ها: درایران، علیرغم اینکه شرط­بندی ورزشی طی چند سال اخیر رو به فزونی گذاشته و گزارشات مراجع سیاسی و قضایی، از تبدیل شدن آن به مسئله­ای اجتماعی حکایت دارد، رویکرد قانونی مشخص و سیاست منسجمی در برخورد با آن وجود ندارد و رویه قضایی ایران، عمدتا شرط­بندی ورزشی را مشمول حکم ماده ۷۰۵ قانون مجازات اسلامی دانسته و مرتکبین آن را با عنوان مجرمانه قمار­بازی تحت پیگیری و مجازات قرار می­دهد. نتیجه گیری: به نظر می­رسد شرط­بندی ورزشی به دلیل عدم تطابق میان ارکان و عناصر آن با جرم قماربازی موضوع ماده ۷۰۵، در شمول ماده مذکور نمی­گنجد. بنابراین با توجه به شرایط قانونی فعلی، تنها مستمسک قانونی، ماده ۲ قانون تشدید مجازات مرتکبین ارتشاء، اختلاس و کلاهبرداری و تعقیب مرتکبین شرط­بندی ورزشی تحت عنوان مجرمانه «تحصیل مال از طریق نامشروع» می­باشد.

کلیدواژه ها:

شرط­بندی ورزشی ، قمار ، نظام حقوقی ایران