ارزیابی و تحلیل قابلیت های پیاده روی ورزشی (مورد مطالعه: منطقه ۲۰ شهرداری تهران)

هدف: ارزیابی وضعیت معابر شهری منطقه ۲۰ شهرداری تهران از نظر قابلیت­ انجام سفرهای پیاده و پیاده­روی ورزشی روش شناسی: داده های مورد استفاده به روش میدانی مشاهده­ای از تمامی معابری که عنوان خیابان یا بلوار داشته اند گردآوری شده­اند. در این خصوص، ۲۴ سنجه در نظر گرفته شده و هر سنجه برای هرکدام از معابر توسط دو گروه مشاهده­گر به طور جداگانه از صفر تا ۱۰ ارزش گذاری شده­اند و میانگین رقم، در محاسبات منظور گردیده است. سپس با استفاده از روش AHP برای هر سنجه ضریب اهمیتی به صورت نسبتی از عدد ۱ تعریف شده و رقم سنجه در آن ضرب شده است. وضعیت هر محله از نظر قابلیت پیاده روی، به صورت درصدی از حالت استاندارد و مطلوب محاسبه شده و مورد تحلیل قرار گرفته است. یافته ها: شاخص قابلیت پیاده روی در کل منطقه ۷۶/۴۵ درصد به­دست آمده که می رساند معابر و خیابان ها به لحاظ سنجه های مورد بررسی، قابلیت های ضعیفی برای پیاده روی دارند. در این منطقه، محلات تازه احداث شده شرایط بهتری نسبت به وضعیت میانگین منطقه داشته اند، هرچند وضعیت در این محلات نیز چنان که باید مطلوب نبوده و در بهترین حالت، محله حمزه­آباد تنها  ۴۷/۵۷ درصد از شرایط مطلوب را دارا بوده است. محلاتی که طی سه تا پنج دهه قبل بدون برنامه­ریزی و با معاملات غیررسمی و قطعه بندی ها و گذربندی های خودخواسته شکل گرفته اند، پایین ترین قابلیت پیاده روی را به خود اختصاص داده اند. پایین ترین میزان مربوط به  محله شهادت است که در حدود سه دهه قبل مخصوصا با اسکان معاودین عراقی شکل گرفته و رقم۳۱/۳۶ درصد در شاخص مربوط را به خود اختصاص داده است. نتیجه گیری: معابر منطقه ۲۰ شهرداری تهران در مجموع برای پیاده­روی و انجام سفرهای پیاده جذاب نبوده و از  شرایط مناسبی برخوردار نیستند. اصلاح، تسطیح، تعریض و ایمن­سازی پیاده­روها مهم­ترین اقداماتی است که خواهد توانست در تشویق سفرهای پیاده موثر افتد.

کلیدواژه ها:

پیاده­روی ، معابر شهری ، ارزیابی ، منطقه ۲۰ تهران