بررسی محیط پرورش استعداد جودوکاران نوجوان کشور

هدف: هدف این پژوهش، بررسی محیط پرورش استعداد جودوکاران نوجوان کشور بود. روش شناسی: روش پژوهش  توصیفی است که به شکل پیمایشی انجام شد. کلیه­ی جودوکاران پسر لیگ برتر نوجوانان کشور به صورت تمام شمار (۲۵۰ نفر) به عنوان نمونه انتخاب  شدند.ابزار گردآوری اطلاعات پرسش­نامه­ی استانداردمحیط­ توسعه استعداد مارتیندال (۲۰۰۸) بود که روایی محتوایی آن توسط اساتید تربیت بدنی و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ (۹۴/۰) تایید شد. از نرم افزار اس پی اس اس ۲۲ ((spss۲۲ وآزمون دو جمله ای برای مشخص شدن وضعیت هریک از ابعاد و از آزمون فریدمن جهت اولویت بندی ابعاداستفاده شد. همچنین از نرم افزار ایموس۲۲ (Amos۲۲) جهت تحلیل اهمیت هریک از ابعاداستفاده شد. یافته ها: یافته ها نشان داد تفاوت معنی داری در اولویت بندی ابعاد محیط توسعه­ی استعداد وجود دارد. نتایج تحلیل عاملی تاییدی نشان داد میزان اهمیت ابعاد محیط توسعه استعداد به ترتیب بارهای عاملی عبارت از بعد اصول توسعه طولانی مدت (۹۴/۰)، بعد تمرکز برتوسعه­ی بلند مدت (۷۳/۰)، شبکه­ی حمایت محیطی (۶۷/۰)، ارتباطات (۶۴/۰) و درک شرایط ورزشکار (۶۳/۰) هستند. نتیجه گیری:  پرورش استعداد و حفظ و نگه داشت  آنها، در محیط و بستر خاصی رخ می دهد که توجه به این عوامل بستر ساز می تواند در شکوفایی استعدادهای ورزشی تاثیر گذار باشد. در واقع، بین ابعاد محیط توسعه استعداد؛ بعد ارتباطات دارای وضعیت مناسبی است و سایر ابعاد دارای وضعیت متوسطی هستند که در بین آن­ها بعد شبکهء حمایت محیطی دارای وضعیت ضعیف تری نسبت به سایر ابعاد بود و باید تمرکز بیشتری روی این بعد و گویه های آن از طرف مدیران ارشد فدراسیون جودو صورت گیرد.

کلیدواژه ها:

استعدادیابی ، ورزش جودو ، توسعه استعداد ، عوامل محیطی