رابطه اخلاق کار و رضایت شغلی در کارکنان ادارات ورزش و جوانان خراسان شمالی

هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه اخلاق کار و رضایت شغلی کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان خراسان شمالی است. روش شناسی: جامعه آماری پژوهش کلیه کارکنان ادارات ورزش و جوانان استان خراسان شمالی (۹۵ نفر) بودند. از دو پرسشنامه استاندارد رضایت شغلی ویسوکی و کروم (۱۹۹۱) با ۴۱ سوال و اخلاق کاری هیان و همکاران (۲۰۰۴) با ۲۳ سوال برای جمع آوری داده ها استفاده شد. پایایی پرسشنامه ها، به ترتیب ۸۹/۰= α و ۹۱/۰= α محاسبه شد. داده ها با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چند متغیره در سطح معنی داری ۰۱/۰ ≥ p تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که بین اخلاق کاری و رضایت شغلی کارکنان، رابطه مثبت (۷۰۳/۰=r) و معنی داری وجود دارد (۰۱/۰>p). همچنین بین سه بعد اخلاق کاری یعنی بعد حمایت مدیریت ارشد از رفتار اخلاقی (۴۸۷/۰=r)، بعد جو اخلاقی سازمان (۶۸۶/۰=r) و بعد رفتار اخلاقی و موفقیت شغلی در سازمان (۴۶۹/۰=r) با رضایت شغلی کارکنان رابطه مثبت و معنی داری مشاهده شد (۰۱/۰>p). نتایج تحلیل رگرسیونی نیز نشان داد که دو متغیر جو اخلاقی سازمان و حمایت مدیریت ارشد از رفتار اخلاقی پیش بین معنی داری برای رضایت شغلی کارکنان می باشند (۰۱/۰>p)؛ اما متغیر رابطه رفتار اخلاقی و موفقیت شغلی در سازمان اختلاف معنی داری را نشان نداد. نتیجه گیری: به طور خلاصه می توان گفت، ایجاد محیطی اخلاقی در سازمان می تواند سبب افزایش رضایت شغلی کارکنان شود.

کلیدواژه ها:

واژه های کلیدی: رفتار اخلاقی ، جو اخلاقی ، موفقیت شغلی ، رضایت شغلی