اثربخشی درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کنترل عواطف و حساسیت اضطرابی در بین زنان در شرف طلاق شهرستان لاهیجان

پیشگفتار: طلاق یک پدیده روانی، چند عاملی و چند بعدی است که فرد و خانواده را تحت تاثیر قرار داده و ناهنجاری های اجتماعی زیادی را  ایجاد می کند. هدف پژوهش تعیین اثربخشی روش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کنترل عواطف و حساسیت اضطرابی دربین زنان در شرف طلاق شهرستان لاهیجان بود. روش: این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه های آزمایش و کنترل اجرا شد. جامعه آماری پژوهش را تمامی زنان در شرف طلاق تحت پوشش اداره بهزیستی شهر لاهیجان تشکیل داده اند. ازاین جامعه آماری سی زن در شرف طلاق با روش نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه هر گروه پانزده نفر جایگزین شدند. گروه آزمایش ده جلسه نوده دقیقه ای با روش درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد آموزش دید اما گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. پرسشنامه کنترل عواطف و حساسیت اضطرابی در مراحل پیش آزمون و پس آزمون از هر دو گروه تکمیل گردید. داده ها با روش تحلیل کوواریانس و به کمک نرم افزار SPSS۱۹ مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد بین کنترل عواطف منفی و حساسیت اضطرابی گروه آموزش و کنترل تفاوت معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر آموزش مبتنی بر پذیرش و تعهد باعث کنترل عواطف و حساسیت اضطرابی زنان در شرف طلاق شده است. پی آمد: با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر کنترل عواطف و حساسیت اضطرابی زنان در شرف طلاق اثربخش است. بنابراین می توان از این درمان برای کنترل عواطف و حساسیت اضطرابی زنان در شرف طلاق بهره برد.

کلیدواژه ها:

Acceptance And Commitment Therapy ، Anxiety Sensitivity ، Emotion Control ، Divorce ، درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد ، حساسیت اضطرابی ، کنترل عواطف ، طلاق