مدیریت وارتقاء قدرت بازدارندگی دفاعی همه جانبه جمهوری اسلامی ایران

نظام جمهوری اسلامی ایران را در صحنه بین المللی ناکارآمد نشان دهند، و با اینکه هزینه ی سنگینی را بر ملت و دولت ایران تحمیل کردند ولی با هوشیاری مسئولین و استقامت مردم کاری از پیش نبردند. پس از پایان جنگ مسئولین لشکری وکشوری به فکر تقویت قدرت بازدارندگی در کشور شدند، چون با توجه به توانمندی های نظامی و دفاعی ایجاد شده در جنگ، ترکیب منحصر به فرد نیروهای مسلح ایران ،روحیات ملی، تجربه دفاع مقدس، از ایران یک قدرت منطقه ای ساخته بود و نوعی بازدارندگی در کشور ایجاد گردیده بود. بازدارندگی راهبردی است که طی آن یک قدرت، از تهدید به انتقام گیری برای ممانعت از حمله دشمن استفاده می کند. ایده بازدارندگی سابقه طولانی دارد بعضی ها معتقدند به اندازه خود جنگ قدمت دارد. بازدارندگی به معنای این نیست که شما لزوما از تسلیحات استفاده نمایید؛ بلکه یکی از ابعاد مهم بازدارندگی جنبه مدیریتی و روانی آن است. همین قدر که قابلیت های ایران در جهان مورد تجزیه وتحلیل قرار می گیرد،آثار خودش را در نظام بین الملل می گذارد، ولی این کافی نیست. به خاطر اینکه جمهوری اسلامی ایران برای پیشبرد اهداف و آرمان های انقلاب، نیاز به قدرت بازدارندگی در سطح بالا دارد و بایستی از هر دو نوع بازدارندگی یعنی متقارن و نامتقارن با توجه به تهدید های منطقه ای و فرامنطقه ای برخوردار و آنها را مدیریت کند. این پژوهش کاربردی و روش آن توصیفی تحلیلی بوده و هدف آن پرداختن به لزوم ارتقاء قدرت بازدارندگی دفاعی ایران می باشد.

کلیدواژه ها:

بازدارندگی ، ژئوپلیتیک ، متقارن ، نامتقارن ، اصول بازدارندگی ، ارتقاء قدرت