بررسی رابطه هوش اجتماعی و امیدواری با سازگاری اجتماعی دانش آموزان متوسطه پسر مطالعه موردی منازل سازمانی لویزان

سازگاری اجتماعی مانند رشد جسمی، عاطفی و عقلی یک کمیت پیوسته است و به تدریج به کمال می رسد و در طول زندگی به طور طبیعی و در برخورد با تجربه ها حاصل می شود. با سپری شدن دوران کودکی و ورود به دوران نوجوانی، رشد روانی اجتماعی از تحول ساده به تحول عمیق و کیفی تبدیل می شود. هدف از این پژوهش بررسی رابطه هوش اجتماعی و - امیدواری با سازگاری اجتماعی دانش آموزان متوسطه پسر در سال ۲۰۴۴ می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان متوسطه پسر منازل سازمانی لویزان برابر ۰۵۴ بودند، انتخاب و تعداد نمونه برابر ۱۴۳ نفر براساس فرمول کوکران تعیین شدند. جهت جمع آوری از پرسشنامه سازگاری اجتماعی پی کل و ویسمن ) ۲۸۸۸ (، پرسشنامه امیدواری سیمپسون ۲۸۸۸ ( و پرسشنامه هوش اجتماعی ترومسو ) ۲۸۸۶ ( استفاده شد. روش تجزیه وتحلیل داده ها؛ از تحلیل رگرسیون و (ضریب همبستگی پیرسون در نرم افزار Spss استفاده شد. تحلیل داده ها نشان داد که در کلیه مولفه های امیدواری و هوش =۴/ اجتماعی در سطح اطمینان ۸۵ درصد معنادارمی باشد ) ۴۵ pvalue ( و به ترتیب ۶۲ و ۳۰ درصد تغییرات سازگاری اجتماعی دانش آموزان متوسطه پسرکوی لویزان مستقر در شهر تهران وابسته به مولفه های امیدواری و هوش اجتماعی میباشد. این نتایج نشان می دهد که بیشترین متغیر امیدواری دانش آموزان متوسطه پسر کوی لویزان مستقر در شهر تهران مربوط به حوزه اجتماعی می باشد.

کلیدواژه ها:

هوش اجتماعی ، امیدواری ، سازگاری اجتماعی ، دانش آموزان ، تهران