بررسی اثربخشی آموزش تاب آوری خانواده بر رضایت از زندگی و رضایت زناشویی خانواده های نظامی

هدف: پژوهش حاضر با هدف تدوین بسته آموزش تاب آوری خانواده و بررسی اثربخشی آن بر رضایت از زندگی و رضایت زناشویی خانواده های  انجام شد. روش: تحقیق، نیمه آزمایشی با دو طرح پیش آزمون و  پس آزمون با گروه کنترل و طرح یک گروهی با اندازه گیری مکرر بود. با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی، جامعه مورد بررسی برای انتخاب گروه های آزمایش و کنترل شامل ۵۰۰ خانواده نظامی و برای تعیین اثربخشی مداخلات آموزشی شامل ۳۴ خانواده نظامی می باشد که از طریق روش های نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند. همچنین برای بررسی متغیرهای تحقیق از پرسشنامه های رضایت از زندگی و رضایت زناشویی در پیش آزمون، پس آزمون مورد استفاده قرار گرفتند. یافته ها: داده ها با استفاده از آزمون تحلیل کواریانس در سطح معناداری(۰۱/۰P ≤) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و نشان دادند که میزان تغییرپذیری رضایت از زندگی در والدینی که تحت آموزش برنامه تا بآوری قرار گرفتند، از والدینی تحت این آموزش قرار نگرفتند، بیشتر بود. ولی بین میزان رضایت زناشویی گروه کنترل و آزمایش، تفاوتی مشاهده نشد. نتیجه گیری: نتایج این پژوهش حاکی از آن بودند که بین دو گروه تعیین شده به عنوان گروه آزمایشی و گواه در این مطالعه، پس از اجرای بسته آموزشی و انجام مداخلات روان شناختی، تفاوت معناداری در زمینه برخورداری از رضایت از زندگی وجود دارد که این تفاوت را می توان متاثر از مداخلات آموزشی انجام شده و شرکت اعضای گروه آزمایشی در بسته آموزش تاب آوری خانواده دانست.

کلیدواژه ها:

تاب آوری ، تاب آوری خانواده ، خانواده های نظامی ، رضایت از زندگی ، رضایت زناشویی