مشروعیت اقامه ی حدود در پرتو ادله امر به معروف و نهی از منکر

امر به معروف و نهی از منکر از فروع دین بوده و از اهمیت ویژه ای برخوردار است. اهتمام ویژه شارع به این مسئله و عدم شبهه در مشروعیت اصل آن، موجب شده که امکان ارجاع «اقامه حدود» به «امر به معروف» به منظور مشروعیت بخشی به «اقامه حدود در عصر غیبت» و دفع شبهات موجود، موردتوجه قرار گیرد. تحقیق حاضر با این پیش فرض که نمی توان برای مشروعیت اقامه حدود در عصر غیبت به ادله امر به معروف استناد کرد، صورت گرفته است. در این راستا ابتدا رابطه اقامه حدود و امر به معروف تبیین شده تا مشخص شود که آیا می توان اقامه حدود را از مصادیق امر به معروف شمرد یا خیر. هم چنین با توجه به این که اقامه حدود تنها با مرتبه «انکاربالید» از مراتب انکار منکر تشابهاتی دارد، پس از بررسی سندی و دلالی ادله «انکاربالید»، شمول آن نسبت به اقامه حدود بررسی شده است. این تحقیق با روش کتابخانه ای و تحلیلی توصیفی انجام شده است.

کلیدواژه ها:

اقامه حدود ، مشروعیت ، امر به معروف ، نهی از منکر ، انکار بالید