مهندسی سلول های بنیادی مزانشیمی و کاربرد آن در درمان برخی بیماری ها

در تعریف سلول های بنیادی، دو شاخص باید لحاظ شود، این سلول ها قابلیت خود تجدیدی دارند به این معنا که قادر به انجام تقسیمات میتوز به منظور حفظ جمعیت خود می باشند و همچنین می توانند به سلول های مختلف تمایز پیدا کند. چند سالیاست که می توانیم پیشرفت های چشمگیری در حوضه شناخت و ارتباط با سلول های بنیادی که به سلول های مادر نیزمعروف هستند را ببینیم.این شناخت و پیشرفت نویدگر روش های درمانی جدید برای بیماری های درمان ناپذیر می باشد.سلول های بنیادی مزانشیمی گروهی از سلول های چند ظرفیتی بالغ هستند که در مغز استخوان و اغلب بافت های همبند سکونت دارند. این سلول ها و بافت های مربوط به رده مزانشیمی از قبیل چربی- استخوان-غضروف- ماهیچه و تاندون را دارا می باشند سلول های بنیادی در تمام ارگانیسم های چند سلولی حضور دارند و توانایی تقسیم و تبدیل به سلول هایی بسیار تخصصی را داشته و همچنین می توانند جایگزین سلول های از دست رفته و آسیب دیده باشند . ویژگی تولید مجدد و توان تمایزی این سلول ها آینده روشنی را در موضوع ترمیم بافت های آسیب دیده، سلول هایی با قابلیت درمانی و دارویی را نوید می دهد. فن آوری های جدید نه تنها فراهم آورنده منابع نامحدود سلول های بنیادی اتولوگ می باشند، بلکه امکان استفاده از سلول های غیر اتولوگ را نیز فراهم نموده اند.البته استفاده درمانی از سلول های بنیادی با موانع زیادی همراه است و به همین دلیل مطالعه و تحقیق بیشتر در این زمینه به منظور درک زندگی زیستی آن ها ضروری می باشد . در نوشته حاضر مفاهیم پایه ، انواع سلول های بنیادی ، کاربرد سلول های بنیادی و محدودیت های استفاده از سلول های بنیادی در علم پزشکی مرور شده است.وسیع ترین کاربرد سلول های بنیادین ، تولید سلولها و بافتهایی است که می توانند جهت درمان یا جایگزینی ارگانیسمهای آسیب دیده بکار گرفته شوند. محققان و دانشمندان در پی این هستند تا تبدیل سلولهای بنیادی به سلولهای تکامل یافته را کنترل نمایند در این صورت قادر به معالجه بسیاری از بیماریهایی میگردند که درمان آنها در حال حاضر ، نارسا و ناکافی می باشد.