تاثیر آموزش و پرورش بر آینده ی مطلوب کشور با تکیه ای بر مبانی ارزشمند اسلامی

تعلیم و تربیت، آموزاندن دانش و پروردن جسم و جان شاگرد و رساندن وی به مرتبه متعالی تر است. در دوره اسلامی، آشنایی با سرچشمه های معرفت دینی (قرآن و سنت) محور اصلی تعلیم و تربیت بود و مواد آموزشی نیز، به عنوان مهم ترین ابزار تربیتی، علاوه بر علوم دینی، مقدماتی را که برای آموختن این علوم لازم بود و پیش از همه، توانایی خواندن و نوشتن را خط در بر می گرفت.یک نگاه اجمالی به آیات قرآن اهتمام فوق العاده اسلام را نسبت به این امر مهم نشان می دهد؛ خداوند در سوره طلاق، جهان را به منزله دانشگاهی معرفی می کند که تمام مخلوقاتش به منظور علم و آگاهی هر چه بیشتر انسانها آفریده شده است و هدف این بوده که در اسرار این پدیده ها بیندیشند و به علم و قدرت پروردگار آشنا شوند؛ و به تعبیر دیگر، هدف از کل جهان آفرینش، علم و دانش بوده است، و می فرماید: «خداوند کسی است که آسمان های هفت گانه را آفرید، و از زمین نیز همانند آن را، فرمان او پیوسته در میان آسمان ها و زمین ها نازل می شود[و دائما آنها را تحت ربوبیت خود قرار داده] تا بدانید خداوند بر همه چیز توانا است، و علم او به همه چیز احاطه دارد»در حقیقت هم آفرینش آسمان ها و زمین ها، و هم تدبیر دائمی آنها، وسیله ای است برای تحریک حس کنجکاوی بشر برای اندیشیدن بیشتر و آگاهی بر اسرار جهان؛ و در نتیجه آگاهی بر علم و قدرت پروردگار باشد؛ پس همه اینها مقدمه ای است برای تربیت نفوس انسانی و قرب الی الله؛ و نیز آگاهی بر این امر که احکام شریعت، همچون احکام خلقت، روی حساب دقیق است پس آفرینش جهان به خاطر علم است

کلیدواژه ها:

آموزش و پرورش ، خلقت