آسیب شناسی تعلیم و تربیت در ایران

تعلیم وتربیت همواره یکی از کلیدی ترین مفاهیم در حیات علمی و معنوی بشر است و این دو محور، همیشه در کنار هم قرارگرفته است. بررسی چالشهای پیش روی آموزش و پرورش در دنیای معاصر بیانگر این حقیقت است که آموزش وپرورش در هر برهه از زمان ویژگیها واختصاصات مخصوص به خود رادارد .نتوع نیازهای فراگیران در دنیای فراصنعتی و لزوم توجه به آنها نیازبه یک همگرایی وسیع در سه سطح اساسی اجتماع ،خانواده،ومدرسه دارد. فعالیت های پرورشی در مدارس برای تربیت دانش آموزان انجام می شود و تفکر غالب آن است که این فعالیت ها به تربیت دینی و اخلاقی می انجامد. آموزش و پرورش از مهمترین نهادهای اجتماعی می باشد. در واقع ،کیفیت فعالیت سایر نهادهای اجتماعی تا اندازه زیادی به چگونگی عملکرد آموزش و پرورش بستگی دارد. کیفیت در حال حاضر یکی از محورهای اصلی همه مباحث آموزشی است و ارتقای آن مهمترین وظیفه وزارت آموزش و پرورش است. رور عملکرد فعلی نظام آموزش و پرورش نشان می دهد که آموزش و پرورش ایران در زمینه بهبود کیفی و بسط عدالت در سال های گذشته عملکردی رو به زوال داشته و فقط توانسته است در شاخص های مربوط به دسترسی به آموزش عمومی عملکرد موفقی داشته باشد. لذا در این بخش به مسائل عمده ای می پردازیم که آموزش و پرورش کشور با آن ها روبروست و سپس آسیب های اصلی را با توجه به میزان تاثیرگذاری آن ها شناسایی کنیم.

کلیدواژه ها:

آسیب شناسی ، تعلیم ، تربیت ، ایران.