امکان سنجی کاربرد انرژی الکترومغناطیسی در توپخانه صحرایی

یکی از عناصر برترساز و تعیین کننده در میدان نبرد، گذر از آموزش های سنتی و جنگ افزارهای منسوخ مکانیکی و در مقابل تجهیز یگان ها به فن آوری های به روز است. کاربرد انرژی الکترومغناطیسی در توپخانه، به عنوان یک فن آوری پیشرفته، تعیین کننده و کارآمد می تواند به منظور ایجاد قدرت برتر رزمی در میدان نبرد، مورد بهره برداری قرار گیرد. در این پژوهش، تعداد ۷۸ نفر از افسران ارشد رسته توپخانه نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران که در مشاغل فرماندهی گردان و بالاتر خدمت نموده اند به همراه تعداد ۳۰ نفر از متخصصین و مدرسین علم توپخانه، به عنوان جامعه نمونه انتخاب شدند. روش نمونه گیری از نوع تصادفی طبقاتی، نوع تحقیق کاربردی و روش تحقیق، توصیفی (زمینه ای) با رویکرد تحلیل آمیخته استفاده شد. پس از جمع آوری اطلاعات، طبقه بندی و ارزیابی داده های به دست آمده از اسناد، مدارک و مصاحبه ها، مورد تجزیه و تحلیل توصیفی (زمینه ای، موردی) با رویکرد تحلیل کیفی قرار گرفت و در نهایت برای تایید نتایج کیفی از نتایج کمی استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که متغیرهای کاربرد انرژی الکترومغناطیسی به منظور کاهش عوامل آشکارساز محل یگان های توپخانه، شامل دود، نور و صدا و هم چنین کاربرد انرژی الکترومغناطیسی، به منظور افزایش دقت و سرعت در ماموریت های گردان های توپخانه در اولویت اول قرارگرفته است و کاربرد انرژی الکترومغناطیسی، به منظور کاهش هزینه های، ساخت، انبارداری و نگهداری مهمات های شیمیایی به جهت ارتقاء آتش پشتیبانی، لازم بوده اما در اولویت دوم قرار دارد.

کلیدواژه ها:

انرژی الکترومغناطیسی ، پشتیبانی آتش ، توپخانه صحرایی ، سرعت و دقت ، عوامل آشکارساز