بررسی سرعت بحرانی و عمق مجاز جهت جلوگیری از پدیده اسکوآت کشتی در آب های کم عمق

حمل و نقل از طریق دریا موثرترین روش جهت جابه جایی کالا در سطح جهانی است و هر ساله در جهان بیشترین درصد حمل و نقل کالا را به انجام می رساند. این روش مزایای فراوانی در مقایسه با سایر روش های حمل و نقل دارد. از سوی دیگر وجود صدمات مختلف به کشتی می تواند ایمنی در حمل و نقل را دچار مخاطره کند. ممکن است به گل زدن کشتی، با آسیب به قسمت زیرآبی بدنه آن منجر شود. شکستن بدنه ممکن است منجر به ورود آب شود که در صورت عدم مهار در دیواره های ضدآب ممکن است یکپارچگی، ثبات و ایمنی کشتی را به خطر بیندازد. در این مقاله به بررسی پدیده اسکوآت می پردازیم که به طورکلی در ناوبری در آب کم عمق دیده می شود.که با اثرات شدید تر در کانال ها با آن مواجه هستیم بنابراین محاسبات تئوری می بایست برای انواع شناورها که در کانال ها و آبراه های کم-عمق حرکت می کنند باید انجام پذیرد. نتایج تحلیل مبتنی بر سرعت حرکت و ضریب بدنه شناور نشان می دهدکه برای این کشتی ها میزان نشست حدود ۸/۱متر و ۵/۱متر می باشد که با فاصله مجاز زیر کیل صفر تا ۴۸/۲متر مطابقت دارد. در سرعت ۱۲نات حداکثر مقدار اسکوآت و فاصله مجاز زیر کیل تقریبا برابر است. شناورهای عظیم حمل نفت خام، تانکر شناور بسیار بزرگ حمل نفت خام عمق آب کافی ندارند در حالی که دیگر شناورها می بایست با رعایت ایمنی ناوبری کنند. مقاله حاضر از جهت جلوگیری از بروزحادثه برای کاربران و طراحان مفید می باشد.

کلیدواژه ها:

اسکوآت ، فاصله مجاز زیر کیل ، کانال ، ناوبری ایمن ، به گل زدن کشتی