توان تبیین شوندگی اثربخشی سازمان های آموزش و پرورش توسط مولفه های هوش سازمانی و اولویت بندی آن ها

هوش سازمانی، مفهوم جدیدی در عرصه ادبیات سازمان و مدیریت می باشد که شامل تمام ظرفیت های فکری کارکنان سازمان است. موفقیت هر سازمان در دستیابی به اهدافش، توسط منابع انسانی باهوش تضمین می شود. سازمان های آموزش و پرورش نیز جهت دستیابی به اهداف خود (اثربخشی سازمانی)، نیازمند کارکنانی باهوش سازمانی بالا هستند. پژوهش حاضر با هدف مطالعه تبیین شوندگی اثربخشی سازمان های آموزش و پرورش توسط مولفه های هوش سازمانی صورت گرفته است. جامعه آماری شامل تمامی کارکنان آموزش و پرورش منطقه ۱۶ شهر تهران است که تعداد ۸۲ نفر از آن ها بر اساس فرمول کوکران به روش نمونه گیری تصادفی سیستماتیک انتخاب شده اند. روش پژوهش، از نوع توصیفی- همبستگی بوده و براساس اهداف نیز پژوهشی کاربردی است. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه استاندارد هوش سازمانی آلبرشت با ۴۹ گویه و ضریب آلفای کرونباخ ۹۸/۰ و پرسشنامه اثربخشی سازمانی محقق ساخته توسط حمیدی با ۲۰ گویه و ضریب آلفای کرونباخ ۹۶/۰ می باشد که روایی آن توسط اساتید فن تایید گردیده است. تجزیه و تحلیل داده ها، در سطح آمار توصیفی (فراوانی، میانگین و انحراف معیار) و در سطح آمار استنباطی با استفاده از نرم افزار SPSS و از طریق آزمون کالموگروف – اسمیرنوف، تحلیل رگرسیون تک متغیره و آزمون رتبه ای فریدمن، انجام شده است. یافته های پژوهش نشان می دهند که تمام مولفه های هوش سازمانی، قادر به پیش بینی اثربخشی سازمان های آموزش و پرورش هستند. البته در میان مولفه های هوش سازمانی، مولفه روحیه دارای پایین ترین میزان سهم همبستگی با اثربخشی سازمانی است و کمترین قدرت پیش بینی کنندگی را دارد. همچنین طبق یافته های آزمون رتبه ای فریدمن، مولفه روحیه با بالاترین میانگین رتبه، در اولویت اول قرار دارد.

کلیدواژه ها:

هوش سازمانی