رابطه خودکارآمدی و جو عاطفی خانواده با سلامت اجتماعی دانش آموزان

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه خودکارآمدی و جو عاطفی خانواده با سلامت اجتماعی دانش آموزان بود. پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری در این پژوهش شامل دانش آموزان دختر دبیرستانی دوره دوم شهر بجنورد در سال تحصیلی ۰۱-۱۴۰۰ بوده است. با توجه به حجم جامعه و با استفاده از جدول کرجسی و مور گان تعداد ۲۸۰ نفر با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه جو عاطفی خانواده برن (۱۹۶۴)، پرسشنامه خودکار آمدی عمومی شرر و پرسشنامه سلامت اجتماعی کییز KSWBQ (۲۰۰۴) می باشد. برای تجزیه و تحلیل نتایج از روش آزمون رگرسیون چند متغیره با روش گام به گام و همبستگی پیرسون استفاده شد. نتایج نشان داد که خودکارآمدی و جوعاطفی خانواده قادرند ۱۹ درصد تغییرات متغیر ملاک سلامت اجتماعی دانش آموزان را پیش بینی کنند؛ بین بین خودکارآمدی و سلامت اجتماعی دانش آموزان رابطه مثبت و معنادار؛ و بین جو عاطفی خانواده و سلامت اجتماعی دانش آموزان رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. نتایج حاکی از اهمیت و نقش خودکارآمدی و جو عاطفی خانواده در ارتقای سلامت اجتماعی دانش آموزان است که باید مدنظر متخصصان خانواده و مسئولان آموزش وپرورش قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

خودکارآمدی ، جو عاطفی خانواده ، سلامت اجتماعی