مطالعه آزمایشگاهی دوام بتن خودمتراکم حاوی سرباره و میکروسیلیس در محیط دریایی و جذر و مدی خلیج فارس

سازه های بتن مسلح در سواحل خلیج فارس دارای پتانسیل شدید خوردگی می باشند و درخصوص سازه هایی مانند اسکله و بندرها که در شرایط جزر و مدی دریا و یا بخشهایی که به صورت مغروق در دریا قرار می گیرند، این مساله به دلیل کثرت یون کلراید حادتر است. بررسی رفتار و دوام بتن در چنین محیطی از اهمیت ویژه ای برخوردار است که در این تحقیق به صورت آزمایشگاهی مورد بررسی قرار گرفته است. برای افزایش عمر مفید سازه های بتنی در خلیج فارس، استفاده از بتن خودمتراکم در کنار مواد پودری جایگزین سیمان از سوی محققین پیشنهاد شده است. پس از بررسی های گسترده، در این مقاله دو ماده پودری سرباره و میکروسیلیس برای جایگزینی بخشی از سیمان در بتن انتخاب شده است. آزمایش دوام بتن در شرایط مستغرق و جذر و مدی روی نمونه ها انجام شده است. بر اساس نتایج گرفته شده از آزمایشات بر روی ۲۱۶ نمونه بتنی، استفاده از بتن پیشنهادی بطور میانگین موجب افزایش ۲۲ درصدی مقاومت فشاری، ۵۰ درصدی مقاومت الکتریکی و کاهش نفوذپذیری ۱۲ درصدی جذب آب حجمی و ۳۰ درصدی جذب آب موئینه در شرایط محیطی جذرومدی شده است.

کلیدواژه ها:

بتن خودمتراکم ، جذرومد ، سرباره ، میکروسیلیس ، خلیج فارس