بررسی اثرتنش حاصل ازPEG برژنوتیپهای یونجه Medicago sativa L درمحیط آبکشت

خشکی از تنشهای محیطی بسیار مهم در کاهش رشد و تولید گیاهان می باشد. یونجه از گیاهان علوفه ای مهم است که سطح زیادی از مراتع و مزارع را به خود اختصاص داده است. به منظور بررسی تحمل 3 ژنوتیپ مختلف یونجه شامل ژنوتیپهای یزدی، نیکشهری و رنجر به خشکی در مرحله گیاهچه ای، آزمایشی در محیط کشت هیدورپونیک با چهار سطح مختلف پتانسیل اسمزی شامل صفر (شاهد)، 4-، 8- و 12- بار حاصل از PEG انجام شد. پس از 4 هفته، پارامترهایی همچون طول ریشه، طول ساقه و نسبت طول ریشه به ساقه، تعداد و سطح برگ، وزن خشک ریشه، ساقه و برگ و همچنین میزان پرولین در اندامهای مختلف اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که با افزایش تنش خشکی کلیه صفات تجمع پرولین در اندامهای مختلف افزوده می شود ولی میزان آن در ژنوتیپها و اندامهای مختلف یونجه متفاوت بود. براساس نتیجه مورفولوژی و بیوشیمیایی از این آزمایش یونجه یزدی به عنوان ژنوتیپ مقاوم به تنش اسمزی در مقایسه با سایر ژنوتیپها مشخص شد.

کلیدواژه ها:

خشکی ، PEG ، پرولین ، Medicago sativa L. ، مورفولوژی