بررسی اثر تغییر نسبت های ترکیب و افزودنی ها بر خواص کارایی و رئولوژی بتن خودتراکم

اگر چه بتن خودتراکم برای مدت زمانی حدود ۲ دهه است که توسعه یافته، اما همچنان استفاده وسیع و گسترده از آن محدود می باشد. یکی از مهمترین عوامل، عدم شناخت کامل خواص (بویژه در حالت تازه) این بتن و اثر تغییر نسبت های ترکیب مصالح و افزودنی ها بر عملکرد آن می باشد. در تحقیق حاضر با ساخت ۷ مخلوط بر اساس یک مخلوط پایه (با تغییر در نسبت های ترکیب و استفاده از افزودنی ها)، تغییر سه خاصیت اصلی کارایی (پرکنندگی، عبور و مقاومت جداشدگی)، پارامترهای رئولوژی با استفاده از رئومتر بتن خودتراکم و مقاومت فشاری مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که کاهش حجم خمیر باعث ایجاد نامناسب ترین تغییرات بر بتن خودتراکم می گردد. بر اساس نتایج رئوگراف، افزایش همزمان ویسکوزیته و تنش جاری باعث کاهش مقاومت جداشدگی گردیده و برای بهبود مقاومت جداشدگی بتن، کاهش تنش جاری و کاهش ویسکوزیته می تواند مناسب باشد. از سوی دیگر بر اساس نتایج تحقیق حاضر، در بتن های خودتراکم با نسبت آب به سیمان یکسان، افزایش همزمان تنش جاری و ویسکوزیته بتن نشاندهنده مقاومت فشاری کمتر بتن ها می باشد.

کلیدواژه ها:

بتن خودتراکم ، کارایی ، خواص رئولوژی ، مقاومت فشاری