بررسی تاثیر نسبت آب به سیمان و پوزولان متاکائولن بر خوردگی میلگردها در بتن در شرایط پاشش در منطقه خلیج فارس

محیط های دریایی واقع در نواحی گرمسیر از جمله حاشیه خلیج فارس، به عنوان مخرب­ترین محیط برای سازه­های بتن مسلح شناخته شده اند. به طوری که سالانه بخش عظیمی از هزینه های نگهداری، تعمیر یا جایگزینی سازه­های بتن­آرمه به خسارات ناشی از خوردگی اختصاص می­یابد. کیفیت بتن یکی از عوامل مهم و تعیین کننده خوردگی در این منطقه است. امروزه استفاده از پوزولان ها به عنوان یکی از راهکارهای بهبود کیفیت بتن مورد توجه قرار گرفته است. با توجه به این که شرایط رویارویی پاشش یکی از بحرانی ترین شرایط برای نفوذ یون کلر و خوردگی محسوب می شود، در این تحقیق، با قرار دادن آزمونه ها با نسبت آب به سیمان های مختلف و درصدهای مختلف پوزولان متاکائولن در منطقه پاشش و اندازه گیری سرعت خوردگی و پتانسیل نیم پیل توسط دستگاه گالواپالس به بررسی تاثیر این عوامل روی خوردگی میلگردها در طول ۳۲ ماه پرداخته شده است. نتایج نشان می دهد که در آزمونه با نسبت آب به سیمان کم تر، احتمال خوردگی کمتر خواهد بود. افزایش نسبت آب به سیمان از ۳۵/۰ تا ۴۵/۰ زمان شروع خوردگی را تا دو برابر کاهش می دهد. همچنین استفاده از متاکائولن سرعت خوردگی را تا دو برابر در مقایسه با آزمونه های بدون آن کاهش می دهد.

کلیدواژه ها:

دوام بتن ، سرعت خوردگی ، متاکائولن ، نسبت آب به سیمان