بررسی اثر نسبت های پایین مقدار نانوذرات جایگزین شده به سیمان کاهش یافته در بتن های پرمقاومت (بررسی ویژگی های مکانیکی و ریزساختاری)

در این مقاله به بررسی جایگزینی سیمان با نانوذرات سیلیس می پردازیم. این جایگزینی به نسبت ۱ به ۱ نمی باشد. چراکه تاکنون جایگزینی سیمان با هر ماده پوزولانی یا پودری به مقداری بود که سیمان کاسته شده است. بر همین اساس، در این پژوهش نانوذرات سیلیس در حد مقادیر کم (۳-۰%) به مخلوط بتن اضافه گردیدند، اما کاهش سیمان با درصد بالاتر و ثابتی صورت پذیرفت (۱۰% کاهش مقدار سیمان). این موضوع به چند دلیل صورت پذیرفت. اول آنکه نانوذرات به سبب سطح ویژه بالایشان به راحتی در کل مخلوط پخش نمی شوند و ممکن است در بعضی از نواحی انتقالی داخلی کلوخه های کم مقاومتی را ایجاد نمایند. لذا به کارگیری درصدها یا مقادیر بالای نانوذرات در راستای بهبود ویژگی های مقاومتی و دوامی بتن های حاصله به سرانجام نخواهد رسید. دومین علت که علت اصلی این پژوهش نیز می باشد بدین صورت است که هدف بررسی اثر جایگزینی مقادیر کم نانوذرات با مقادیر به نسبت بالاتر سیمان می باشد. چراکه به علت قیمت بالای نانوذرات سیلیس، به کارگیری مقادیر بالای این ماده حتی با وجود امکانات مناسب پخش این ذرات مقرون به صرفه نخواهد بود. از طرفی کاهش سیمان نیز در حد معقول جایگزینی های معمولی و متعارف صورت پذیرفته باشد و بدین گونه توانایی نانوذرات سیلیس به خوبی آشکار می گردد. چراکه سیمان ماده اصلی چسبندگی در بتن و مصالح پایه سیمانی می باشد و کمبود آن طبیعتا با کاهش مقاومت بتن های ثانویه نسبت به طرح مبنا همراه خواهد بود.

کلیدواژه ها:

نسبت نانوذرات به سیمان کاهش یافته ، بتن های پرمقاومت ، مقاومت فشاری ، مقاومت خمشی ، ریزساختار