رویکردهای کلان سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران بر مبنای نظریه سازه انگاری

هدف اصلی پژوهش حاضر شناسایی رویکردهای کلان سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران به عنوان یک بازیگر قدرتمند منطقه ای و بین المللی است . کشورها در پرتو رویکردهای سیاست خارجی خود به دنبال برقراری ارتباط با دیگر بازیگران برای دست یابی به اهداف و مطلوبیت های موردنظر خود هستند. برای این منظور استفاده از همه ابزارهای موجود اعم از سیاسی ، اقتصادی ، فرهنگی و نظامی را در دستورکار قرار می دهند. بازیگران در حوزه سیاست خارجی رویکردهای مختلفی را دنبال می کنند. این رویکردها بسته به شرایط محیط داخلی و خارجی و همچنین میزان ظرفیت و توان دست یابی به اهداف نظام سیاسی متفاوت هستند. بر این اساس سیاست خارجی کشورها در دورههای مختلف بسته به شرایط پیش گفته تغییر می کند. پژوهش حاضر با اتکا به روش تحلیلی و تبیینی به دنبال پاسخ به این پرسش است که رویکردهای کلان سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران چیست ؟ یافته های پژوهش نشان می دهد که موقعیت ویژه ژئوپلیتیک و استراتژیک ایران در سطح بین المللی و همچنین ویژگی های تاریخی ، فرهنگی ، سیاسی و انقلابی این کشور که برآمده از آموزههای اسلام است ، ویژگی های خاصی را به رویکرد سیاست خارجی ایران داده است . بر این اساس سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران در چهار رویکرد هویت محوری ، منطقه گرایی ، مقاومت محوری و چندجانبه گرایی سامان یافته است .

کلیدواژه ها:

سیاست خارجی ، رویکردها ، جمهوری اسلامی ایران ، انقلاب اسلامی .