کاربرد سیاست جنایی ایران به طور خاص در بررسی علل و عوامل بزهکاری و بزه دید گی کودکان و نوجوانان

پیشرفت سطح زندگی جوامع امروز نیازمند تجدید نظر در تعاملات مبتنی با آن است و یکی از تعاملات نحوه برقراری تعامل با کودکان و نوجوانان و ایجاد مامنی مناسب و محیطی آرام جهت رشد و ترقی شخصیت این قشر بوده؛ اینکه سیاست جنایی کشور در حوزه های خود (تقنینی و قضایی و اجرایی) چگونه در جامعه طراحی شده است و متناسب با این طراحی و تدوین و ا جرا آیا قادر به پیشگیری (کیفری و غیرکیفری) بزهکاری و بزه دیدگی و در نهایت جامعه پذیری کودکان و نوجوانان بوده است یا نه؟ در این پژوهش با بررسی علل و عوامل بزهکاری و بزه دیدگی این قشر و تحلیل سیاست جنایی کشور این نتیجه حاصل شد که سیاست جنایی ایران متناسب با نوع فرهنگ خود و متاثر از جامعه بین المللی اقدام نموده است اما آنچه حاصل شده پا نشده مربوط است به ارزیابی کارنامه سیاست جنایی که تاکنون در کشورها در هاله ای از ابهام است و بسیاری از عوامل بزهکاری به طور عام بر عوامل بزهکاری و بزه دیدگی کودکان و نوجوانان به طور خاص تاثیر بسزایی داشته لذا در دهه های اخیر عوامل اجتماعی (فقر، بیکاری، اعتیاد، تورم بیش از حد و ضعف سیستم های آموزش و مسکن و طبقاتی شدن جامعه) بیشترین تاثیر رشد منفی جامعه پذیری افراد این قشر به همراه داشته و این خطر جدی برای کشور ایران محسوب شده و محققان بازنگری در سیاست های پیشگیرانه فعلی را ضروری دانسته اند.

کلیدواژه ها:

بزهکاری ، بزه دیدگی ، سیاست جنایی ، تعاملات ، عوامل اجتماعی ، حامعه پذیری