حقوق ورزشی و مسئولیت کیفری

از آغاز دوره قانونگذاری در ایران معاصر قانون مشخصی که در باب حوادث ورزشی وجود نداشت و حقوق دانان در راستای توجیه حوادث ناشی از عملیات ورزشی به مبانی و اصول حقوقی متوسل شده اند. مواد و روش ها: پژوهش حاضر به صورت توصیفی-تحلیلی تدوین و اطلاعات مربوطه به شیوه اسنادی و کتابخانه ای جمع آوری شده است. ملاحظات اخلاقی: در این تحقیق, اصالت متون, صداقت و امانتداری رعایت شده است. یافته ها: در سال ۱۳۵۲ برای نخستین بار مقرر شد که حوادث ناشی از عملیات ورزشی مشروط بر این که سبب آن حوادث, نقض مقررات مربوط به آن ورزش نباشد, جرم محسوب نمی شود. این مقرره در قوانین بعدی نیز با تغییراتی اندک تکرار شد. علت این حکم نیز مصلحت اجتماعی, رضایت زیان دیده, عرف و عادت و توجه به جایگاه مهم ورزش در تعالی اخلاق و تاکیدات قانون اساسی است. مرتکب, شخص ورزشکار است و عمل ورزشی, آن گروه از اقداماتی است که در چارچوب یک ورزش انجام می گیرد. شرط اصلی برخورداری از معافیت کیفری, التزام به مقررات مربوط به ورزش مورد نظر است که بارزترین آنها مقررات مربوط به خطاهای ورزشی است. در تحقیق پیشرو با نگاهی کلی و ارایه ای توصیفی تحلیلی سعی د تبیین برخی ابعاد ورزش و حقوق کیفری خواهیم داشت.

کلیدواژه ها:

ورزش ، کیفر ، مسئولیت کیفری ، حقوق ورزشی