رویکرد فراملی به مبارزه با آپارتاید در ورزش از منظر حقوق عمومی

زمینه و هدف: از منظر تاریخی آپارتاید به عنوان یک سیستم قانونگذاری حامی سیاست های جدایی طلبانه علیه شهروندان غیر سفیدپوست آفریقای جنوبی در نظر گرفته می شود، اما مبارزه با آن در موثرترین شکل، تحریم تیم های وزرشی بود. ورزش نشان داد قدرت تغییر را در سطوح سیاسی نیز دارد. از آن پس مبارزه با آپارتاید در ورزش در رویه دولت ها و نهادهای و اسناد بین المللی به صورت الزام نمود یافت.روش تحقیق: این مقاله به شیوه توصیفی-تحلیلی با بهره گیری از منابع کتابخانه ای و مطالعه تطبیقی اسناد، کتب و مقالات و ترجمه متون صورت گرفته است.یافته ها: رویکردهای فراملی به مبارزه با این پدیده در کنار قانون گذاری های ملی و مشارکت در پیشبرد اسناد بین المللی بیش از هرچیز مدیون لزوم رعایت مبانی حقوق عمومی است. ورزش به ارتقا و پیشبرد حقوق بشر بدون هرگونه تبعیض کمک می کند و تلاش دارد اقلیت های در محرومیت را به امکانات برابر، دسترسی دهد.نتیجه گیری: سیاست های آپارتاید ملت ها را از هم مجزا نموده و ضد وحدت ملی است. در رابطه با ورزش این امر باعث شد اکثریت مردم از فرصت ها و دسترسی به امکانات محروم شوند. این سوال که آیا "ورزش برای همه" می تواند واقعیت داشته باشد یا خیر، سوالی است که در کشورهایی با صبغه تبعیض آمیز بی پاسخ مانده است. تردیدی وجود ندارد که اقداماتی برای جبران نابرابری های ایجاد شده توسط آپارتاید انجام می شود، اما اینکه اقدامات اساسی لازم در توسعه ورزش صورت گرفته یا نه باید در رویکردهای کلان بررسی شود.

کلیدواژه ها:

آپارتاید ، ورزش ، حقوق عمومی ، حقوق بشر ، منع تبعیض