بررسی رابطه بین انعطاف پذیری شناختی با عملکرد حل مساله و سازگاری اجتماعی در نوجوانان دختر دوره دوم متوسطه حاشیه شهر بوکان

هدف پژوهش حاضر بررسی رابطه بین انعطاف پذیری شناختی با عملکرد حل مساله و سازگاری اجتماعی در نوجوانان دختر بود. جامعه آماری شامل دانش آموزان دختر دوره دوم متوسطه حاشیه شهر بوکان در سال تحصیلی ۹۷-۱۳۹۶ بود که ۱۰۸۶ نفر بودند. جهت نمونه گیری از روش تصادفی طبقه ای استفاده شد. از بین دانش آموزان دبیرستان های دخترانه دوره دوم متوسطه حاشیه شهر(کلتپه، اسلام آباد، علی آباد و امیرآباد) ۲۸۸ نفر به عنوان نمونه انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه های انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندرال(۲۰۱۰)، حل مساله هپنر و پترسون(۱۹۸۲) و سازگاری اجتماعی ثورپ و همکاران(۱۹۳۹) بود. داده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون با نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد. نتایج ضریب همستگی نشان داد که عملکرد حل مساله با انعطاف پذیری شناختی رابطه منفی و معنی دار دارد(۰۱/۰>P)؛ و سازگاری اجتماعی با انعطاف پذیری شناختی رابطه مثبت و معنی دار دارد(۰۱/۰>P). همچنین نتایج تحلیل رگرسیون چندگانه نشان داد که انعطاف پذیری شناختی ۱۶ درصد از واریانس حل مساله و ۱۵ درصد از واریانس سازگاری اجتماعی را پیش بینی می کنند. یافته های پژوهش حاضر، می تواند آگاه سازی و بکارگیری مداخله های ضروری در جهت بهبود عملکرد حل مساله و افزایش سازگاری اجتماعی مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

انعطاف پذیری شناختی ، حل مساله ، سازگاری اجتماعی. نوجوانان دختر.