بررسی روش تعاملی در تدریس و نقش آن در یادگیری

تعلیم و تربیت به عنوان یکی از عوامل موثر و حیاتی در توسعه فردی و اجتماعی شناخته شده است و روش تعلیم تدریس یکی از مهمترین ابزارهای آن می باشد. روش های تعلیم تدریس متنوعی وجود دارند که گاهی از آن ها برای بهبود یادگیری و تفهیم مطالب مورد استفاده قرار می گیرند. یکی از روش های موثر تعلیم و تدریس، روش تعاملی است که در این مقاله به بررسی آن و نقش آن در یادگیری پرداخته می شود. راهبرد تعاملی در تدریس فرصتی برای فعالیت و شرکت دانش آموزان فراهم می کند و به آن ها اجازه می دهد تا از تجربیات و دانش خود برای حل مسائل و درک بهتر مفاهیم استفاده نمایند. این روش نه تنها از دیدگاه محتوایی موثر است، بلکه از نظر روابط انسانی و فرهنگی نیز دورنمای پذیرای حس موثر، ارتباط دوسویه و احترام متقابل است. بر این اساس، تعامل در تعلیم و تدریس ارتباط حیاتی و موثری میان استاد و دانش آموزان ایجاد می کند که باعث ارتقای مهارت ها و عملکردهای تحصیلی آن ها می شود. در این مقاله، ابتدا به توضیح مفهوم تعلیم و تدریس تعاملی و اهمیت آن پرداخته می شود. سپس به بررسی برخی از ویژگی ها و مزایا و معایب این روش پرداخته می شود. در ادامه، نقش تعامل در یادگیری و فرایند تحول آن مورد بررسی قرار می گیرد. در نهایت، با توجه به مطالب ارائه شده، پیشنهاداتی برای بهبود استفاده از روش تعاملی در تعلیم و تدریس ارائه می گردد.

کلیدواژه ها:

تعامل ، تدریس ، یادگیری ، نقش تدریس