اثربخشی طرحواره درمانی بر سرسختی روانشناختی زوجین در آستانه طلاق

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی طرحواره درمانی بر سرسختی روانشناختی زوجین در آستانه طلاق انجام شد. روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و طرح مورد استفاده از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل زوجین در آستانه طلاق مراجعه کننده به مراکز مشاوره ای شهر تهران در سال۱۴۰۱ بودند. با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس ۳۲ نفر از زوجین در آستانه طلاق به طور تصادفی در دو گروه آزمایش ۱۶ نفر و کنترل ۱۶ نفر قرار گرفتند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه سرسختی روان شناختی استفاده گردید. آزمودنی های گروه های آزمایشی به مدت۸ جلسه و هفته ای یک بار و هر جلسه ای به مدت ۹۰ دقیقه تحت طرحواره درمانی قرار گرفت در حالی که گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکرد. یافته ها نشان داد که میانگین نمرات سرسختی روانشناختی در گروه آزمایش در مرحله پس آزمون نسبت به پیش آزمون و گروه کنترل معنی داری بوده است. بنابراین طرحواره درمانی بر سرسختی روانشناختی زوجین در آستانه طلاق تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

طرحواره درمانی ، سرسختی روانشناختی ، زوجین در آستانه طلاق.