اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر نگرش های ناکارآمد زنان در آستانه طلاق

هدف پژوهش حاضر، تعیین اثربخشی درمان شناختی رفتاری بر نگرش های ناکارآمد زنان در آستانه طلاق انجام شده است. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل است. جامعه آماری پژوهش شامل زنان در آستانه طلاق مراجعه کننده به مراکز مشاوره ای شهر تهران در سال ۱۴۰۲ بود؛ سپس از این جامعه با روش نمونه گیری در دسترس به تعداد ۳۰ نفر انتخاب و به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش ۱۵نفر و کنترل ۱۵نفر قرار داده شدند؛ پرسشنامه به کار برده شده برای جمع آوری داده ها، پرسشنامه نگرش های ناکارآمد بود. آزمودنی های گروه آزمایش به مدت ۸هفته، هر هفته در یک جلسه درمان ۹۰-۶۰دقیقه ای درمان شناختی رفتاری را دریافت نموده اند و گروه کنترل مداخله خاصی را دریافت ننمودند. یافته ها نشان داد نمرات نگرش های ناکارآمد در پس آزمون نسبت به پیش آزمون در گروه آزمایش معنادار بوده است. بنابراین درمان شناختی رفتاری بر نگرش های ناکارآمد زنان در آستانه طلاق تاثیر دارد.

کلیدواژه ها:

درمان شناختی رفتاری ، نگرش های ناکارآمد ، زنان در آستانه طلاق.