تاثیر هوش معنوی مدیران بر اخلاق حرفه ای و رفتار شهروندی سازمانی آموزگاران ابتدایی شهر خرم آباد

هوش معنوی عبارت است از قابلیت رفتار عاقلانه و عاطفی در حالی که فرد با خود و با محیط اطراف در صلح و آرامش است و می تواند محبت خود را بدون در نظر گرفتن شرایط به اطرافیان خود و به خود عرضه دارد (ویگلزورث ، ۲۰۲۰). هوش معنوی با زندگی درونی ذهن و نفس و ارتباط آن با جهان رابطه دارد، بنابراین، هوش معنوی چیزی بیش از توانایی ذهنی فردی و فراتر از رشد روانشناختی متعارف است. بدین جهت شامل آگاهی از رابطه با موجود متعالی، افراد دیگر، زمین و همه موجودات می شود (خانیکی، ۱۳۹۹؛ کینگ، ۲۰۱۹) هنگامی که این قابلیت ها به کار بسته شوند، توانایی منحصر به فرد مساله گشایی، تفکر انتزاعی و کنار آمدن با مشکلات را تسهیل می کنند. به نظر می رسد هوش معنوی با زندگی درونی ذهن و ارتباط آن با جهان رابطه دارد و ظرفیت فهم عمیق سوالات وجودی و بینش نسبت به سطوح چندگانه هوشیاری را شامل می شود. هوش معنوی زمینه تمام آن چیزهایی است که فرد به آنها اعتقاد دارد و دربردارنده نقش باورها، هنجارها، عقاید و ارزش ها در فعالیت هایی است که برعهده می گیرد. در واقع، به واسطه هوش معنوی است که فرد به سوال در ارتباط با مسائل اساسی و مهم زندگی خود می پردازد و به وسیله آن در زندگی خویش تغییراتی ایجاد می کند (ابراهیمی، ۱۳۹۹).